Geplaatst op Door Marga van Ree

Onderweg

Japan is een gewoon land, Shikoku is een gewoon eiland. Je kan worden natgespat door een voorbij rijdende auto, mensen kijken chagerijnig, klopt je wisselgeld wel? Zit ‘ie me nu uit te lachen? enz. Zoals overal kan dat je ook in Japan gebeuren. Niets menselijks is de Japanner vreemd.

Maar op Shikoku kan je nog meer gebeuren en dat is het krijgen van Osettai. Zomaar onderweg komt er een wildvreemde op je af om je iets te geven.

We sliepen vannacht in ‘Sazanka’, ik was hier 3 jaar geleden ook geweest en was toen getroffen door de enorme puinhoop in het algemene gedeelte (de slaapkamers zien er keurig uit) en door de enorme hartelijkheid van de eigenaresse.

Net klaar met het avondeten.

Er was niets, maar dan ook niets veranderd.

Bij het vertrek deze ochtend mochten we van de tafel meenemen wat we maar wilden. Osettai!

De osettai tafel.

Nadat we ongeveer 2 uur gelopen hadden werden we staande gehouden door een man met een bestelauto, hij wilde ons iets geven: een gekookt ei (in Japan kan het je overkomen dat je bij het ontbijt een rauw ei krijgt) met zout! Keurig apart verpakt, met een servetje. Hij deed ook nog wat snoepjes in het zakje.

Het landschap onderweg.

Daarna passeerden we een Shinto tempeltje, het staat op de plek waar Kukai ook een wonder heeft verricht: hij stampte met zijn staf op de grond en er ontstond spontaan een bron. (sindsdien? Water genoeg hier, het regent inmiddels weer pijpenstelen)

Toen we hierna de bocht omgingen en een pauze namen in een henro hut, zat daar de man weer met warme koffie!

Hij had alles bij zich, warm water, koffie, melk en thee.

De lucht werd alsmaar donkerder en ofschoon er pas voor vanmiddag regen was voorspeld, moest rond 12 uur de regenkleding aan.

Is altijd geworstel met de pijpen.

Vlak voor Minami, waar we vandaag slapen stond een tempeltje met Fudo Myoo, een angstwekkende god, die zo kwaad kijkt om al het boze te verjagen.

Na nog een kopje koffie bij de Lawson bereikten we tempel 23: Yakuoji. Er gaan 42 treden voor mannen en 33 voor vrouwen omhoog en de echt ware pelgrim legt hier muntjes op de traptrede als donatie aan de tempel.

Het regent inmiddels hard, het is hier al donker en nat.
Uitzicht vanaf de tempel.

Dit is het weer voor vandaag, we slapen in een beeldige authentiek oude ryokan, maar omdat we de rugzakken hebben uitgepakt is het niet mogelijk een foto te nemen zonder al ‘onze rommel’. Ik ben zojuist in bad geweest en we gaan over een uurtje eten. Zomaar een dag onderweg.

9 Reacties op “Onderweg”

  1. Ah, daar zitten jullie nu. Ik heb voor het eerst de Wikipedia-kaart van Shikoku erbij gepakt. Nu zijn jullie bezig met dat lange stuk zonder tempels naar tempel 24 en daarna het bochtje om naar Muroto. Afgelopen zaterdag was de verjaardag van mijn schoonzus Jannie. Haar en mijn zus Petra (reed ik mee van Woerden station naar Wilnis) heb ik een zak druiven gegeven geplukt bij jou gemengd met de paar trosjes die nog bij mij hangen. Nog een pluk en dan zijn ze op. Ook die bij jou zijn zoet, maar de trossen zijn groter. Goede wandeling en weinig regen, dan hoef je niet de dagelijkse pijpenworsteling te doen met jouw regenbroek.

    Like

    Beantwoorden

    2. Kregen gisteren een zak zoete snoepjes en vandaag weer……..ik wordt bijna een suikerpatient op deze manier…… konden vandaag de snoepjes weer doorgeven aan een andere henro…..en kregen toen weer een ander snoepje terug. En ja, dat hesje is erg handig.

      Like

      Beantwoorden

  3. Marga was het deze eigenaresse waarvoor je een foto had meegenomen?
    En.. mag iedere pelgrim een wit jasje dragen, of moet je al je sporen hebben verdiend?

    Like

    Beantwoorden

    1. Ik geloof het wel, wbt die foto. Iedereen mag het witte jasje dragen, het liefst met een (onmogelijke) hoed en een staf. In beide heb ik geen zin. Zal op het blog nog een keer uitgebreid terugkomen op alle gebruiken.

      Like

      Beantwoorden

Plaats een reactie