Vrijdag 8 november Het pad ging weer landinwaarts en een stukje terug langs de weg die we al gelopen hadden, maar gelukkig ging er aan de andere kant van de rivier ook een wandelpaadje. Daar passeerden we een tori met daarachter trappen naar een Shinto schrijn.
Ik ben nog even doorgeklommen naar de schrijn (die bij Shinto tempels altijd leeg is, maar toch…..).
Daarna kwamen we weer op de weg en bij de koffieshop, die enkele dagen geleden dicht was, maar nu open was! Dus dronken we in een vrij luxe omgeving (zeker voor Shikoku) een kopje koffie. (Dit keer geen ei bij de koffie maar een plakje cake). Bij het weggaan kregen we van de eigenaar osetta. Omdat ik het telkens vergeet van dit mooie gebaar een foto te maken bij deze dus.
Daarna moesten we echt omhoog, het pad liep langs de plek ‘Shinnen An’. Shinnen was een man die in 1687 de henro tocht (volgens het boekje) 20 maal maakte en de eerste gids schreef. Tijdens zijn tochten heeft hij ontelbare hutten en pad-palen neergezet. Hij maakte de henro populair. Net als de vorige keer maakte deze plek veel indruk op me.
Toen bleek het vandaag de dag van het paadje te zijn. Het boekje gaf een pad over de flank van een berg aan en er stond 1 pad-paal. (henro-richting aanwijzer) die omhoog wees. Dus zijn wij omhoog gegaan. Gaandeweg het lopen werd het pad steeds nauwer, raakte meer overgroeid en werd het steeds onbegaanbaarder.
We vroegen ons tig keer af of dit a. wel een pad was en b. was dit wel het goede pad? Gelukkig liep het pad na de stroom verder onder langs een weg en was daar een opening in de vangrail. We zijn steil omhoog geklommen en verder langs de weg gegaan.
We sliepen in een prachtige ryokan. We moesten hier erg naar zoeken. Gelukkig wil echt iedereen helpen. Achter de oude man loopt een oude vrouw die ons helemaal naar de ryokan heeft vergezeld (ze heeft het laatste klompje gekregen). Maar de man wilde natuurlijk ook een stukje mee.
Helaas heb ik weinig foto’s van de ryokan gemaakt.
Er lag dit keer geen kimono klaar (die je na het bad aantrekt en die je dus aanhebt bij het avondeten) maar een soort piyama. Erbij lag ook een deken. De eigenaresse vroeg de hele tijd ‘atsui’ en ik wist natuurlijk weer niet of dit ‘warm’ of ‘koud’ (een toch wel essentieel verschil) was. Ondertussen werd het wel frisser. Om 6 uur kwam ze ons halen voor het avondeten. Dit werd in een ander gebouw geserveerd. Wij dus in piyama met deken in de donkerte op pad.
Het eten, hierboven aan het voorgerecht, was erg lekker en met veel zorg klaar gemaakt.
Zaterdag 9 november heeft de vrouw ons nog een stukje weggebracht en uitgezwaaid en waren wij met 12 km bij tempel 39: Enkoji.
Het verhaal gaat dat in 910 een schildpad met een bel op de rug uit de oceaan kwam en naar de tempel liep (die inmiddels door Kobo Daishi gebouwd was). Er staat een nog orginelere versie in het Nationaal Museum in Tokyo.
Op het tempelterrein is ook een bron, waarvan men zegt dat het water oogziektes geneest. Wij konden dit niet verder onderzoeken het water was door enorme karpers in bezit genomen en met touwen hermetisch afgesloten.
We zouden eigenlijk in een minshuku bij de tempel slapen maar omdat ‘12 km toch wat weinig is…..’ zijn we doorgelopen naar Shukomo, 8 km verderop. Het werden uiteindelijk 24 km (het boekje klopt bijna nooit) en toen waren we toch weer blij dat de schoenen uit konden.
Zaterdag 10 november liepen we door een landelijk gebied met alweer steile steigingen, dito dalingen en prachtige uitzichten.
Onderweg zagen we ook veel dieren. Een slang kroop ijlings voor me weg (te snel voor een foto) en dit is dachten we een sprinkhaan of een lopende tak.
Beneden in het dal stond daar deze prachtige herfstboom, die vooral in de zon erg mooi was. De zon verdween echter achter een wolk en kwam niet meer terug.
Het gebouwtje links is een openbaar toilet. We ervaren het als een heerlijke luxe dat er overal toiletten zijn, bijna altijd schoon en altijd met papier, zeep enz.
Van de bergen en het water 
Gelukkig krijgen jullie niets mee van de Zwarte Piet discussie die hier al weer is losgebarsten en de eerste relletjes heeft veroorzaakt.
Je verslagen zijn prachtig. Ik las elders dat de tempels meestal zijn gesloten. Klopt dat??
Liefs
Dinie
LikeLike
Ja, verschrikkelijk die verhardende discussie rond zwarte Piet, ik ben erg blij dat ik dit mis. De tempels: de belangrijkste beelden of voorwerpen zijn vaak niet te zien, soms is de hoofhal open (ik wil een keer een blogbladzijde aan de tempel wijden) en zie je de beelden, het altaar enz. Bij sommige tempels kun je slapen en een ochtenddienst bijwonen. Bij alle tempels is een ‘stempelburo’ dat van 8 tot 5 uur open is. De tempels zijn dus allemaal ‘open’ voor de henro’s. Maar soms is er weinig ‘tempelleven’ omheen. Liefs, Marga
LikeLike
Vandaag was het heerlijk, prachtig, winterweer. Heldere lucht, lekkere zon en veel mensen op de been. Volgende week wordt het weer herfstachtiger. Je hebt toch al heel wat dagen met redelijk weer achter de rug als ik de foto’s zo zie. Het eten ziet er altijd heel mooi verzorgd uit, het smaakt ook zo? en ontbijt?
Liefs,
Hanke
LikeLike
De afgelopen 3 weken was het zonnig en vaak warm. We waanden ons in een soort na-zomer. Voor overmorgen wordt er regen voorspeld en vandaag lijkt het alsof het weer aan het veranderen is. Het eten is vaak erg lekker en is inderdaad mooi verzorgd. Het ontbijt is een soort ‘kleiner’ avondeten: soepje, rijst, gebakken visje, groentetjes enz. Het ei is dan vaak rauw (dat was wennen……), dit gaat dan door de rijst met soyasaus, het wordt dan best lekker. Groetjes, Marga
LikeLike
Hoi Marga en Mariet, wat mooi en indrukwekkend allemaal. We hebben hier momenteel ook prachtige heldere herfstdagen en dan is de natuur hier ook zeer indrukwekkend. Echter het menselijke “schone” is hier in materie wel, maar in gedrag in veel mindere mate aanwezig. Liefs en groetjes, Paula
LikeLike
Hoi Paula, hier moet de echte herfst nog komen, we wanen ons in een soort na-zomer en het is soms best warm. Voor overmorgen wordt er regen voorspeld. (Het is nu al 3 weken droog). Ja, ze zijn hier super beleefd en behulpzaam. Ik denk dat het in de grote steden anders zal zijn. Liefs en groetjes, ook van Mariet, Marga
LikeLike
Hai Marga,
Wat is een osetta?
Dat ben ik niet tegengekomen, of wist niet hoe het heette!
Het ziet er weer prachtig uit,
Groetjes van José
LikeLike
Hoi Jose, kleine geschenkjes die we hier zomaar krijgen. Het is elke keer weer een verrassing. Ik geloof dat het alleen op Shikoku voorkomt (maar weet dat niet zeker), groetjes, Marga
LikeLike
Leuk om al die verhalen te lezen. Gelukkig nu beter weer, als ik naar de foto’s kijk. Knap hoor van jullie om al die kilometers te wandelen.Zou ook graag weten wat een osetta is, op de foto leek het net een steen (maar zal toch wel niet, wordt de rugzak zo zwaar van). Aankomende zondag ga ik voor een aantal dagen naar Londen, mijn nicht Raya en haar familie opzoeken, heb er zin in, is altijd gezellig. Wandel ze verder en veel plezier!!!! liefs,machteld
LikeLike
Het zijn kleine geschenkjes, soms snoep of mandarijntjes – vorige keer kreeg ik een paraplu,mtoen het regende. Het is elke keer weer een verrassing. En we eten het elke keer weer snel op. Leuk om weer naar Londen te gaan, ben benieuwd of je nog iets meekrijgt van dat Brexit gedoe. Heel veel plezier! Liefs, Marga
LikeLike
Wat prachtig weer! En wat een conditie, geweldig hoor!
Lekker verder genieten!
LikeLike
We zetten door……… maar soms verlang ik naar zo’n reis zoals jullie die maken, heerlijk! Groetjes, Marga
LikeLike