Zo op het einde van deze dag zit ik wat te mijmeren op een zalige zonnestoel met alweer het mooiste uitzicht van de wereld (1 van de vele mooiste uitzichten) en bedenk me ‘zo stap je in Utrecht in de trein (dat was gisteren) en zo zit je (een dag later) daar in een zonnestoel met jawel…..dat….’
Deze dag begon met een korte busrit naar Sint Gilgolph, een dorpje op de grens met Zwitserland (met een heuse grensovergang, ze bestaan nog. Bij de bushalte enige verwarring gevolgd door paniek. Volgens ons moest de bus aan de overkant de goede kant opgaan, maar de tekst op de bushalte gaf de andere kant van de weg aan. Daar gingen we dus staan. Uiteindelijk kwam de bus aan de overkant en moesten we hard lopen (met rugzak, in de warmte, druk verkeer) om deze bus (de volgende ging 2 uur later) te halen. De bus bleef wachten, de buschauffeur werd er niet vrolijker op en op de boulevard ontstond er een luid toeterende file. Maar we konden mee.
Sint Gilgolph ligt op een hoogte van 375 meter en van hier was het gestaag omhoog, naar 950 meter hoogte.
Het was een warme, maar gelukkig korte tocht en hij ging door een prachtig landschap.
En nu (3 uur later) hebben we heerlijk buiten gegeten (met alweer dat uitzicht) en ga ik toch maar weer op tijd naar bed. Morgen gaat het stijgen verder.
Van de bergen en het water 
Heerlijk, weer in Zwitserland. Geniet van de tocht!
LikeLike
Ja, inderdaad heerlijk weer, jij ook een mooie zomer!
LikeLike
Wat een prachtige tocht gaat dit worden.
Je bent in top conditie lijkt mij.
Heel veel plezier.
LikeLike
Ja, het is hier prachtig en gelukkig mooi weer. Maar de jaren gaan tellen Ans, er komen zware momenten in voor. Groet, Marga
LikeLike
Geweldig, mooie foto’s en veel wandelplezier gewenst!
LikeLike
Bedankt Jane, het wordt de hoogste tijd voor weer ns een Veltmeijerreunie, als ik thuis ben zal ik Mimi ns polsen. Groetjes, Marga
LikeLike