Het pad en de mens

Het kerkje van Culbone. Het is het kleinste kerkje van Engeland en dateert uit de pre-Noormantijd. Onder het afdakje voor de ingang heb ik mijn regenkleding uitgedaan want het werd droog. Daarbij werd ik nieuwsgierig gadegeslagen door een roodborstje dat op een van de grafzerken zat.

Het haventje van Ilfracombe.

Braunton. Daar sliep ik in een heerlijke b&b. In een prachtig oud pand had ik een gedeelte voor mezelf: een leuk ingerichte kamer met tv, een keukentje, een badkamer en een slaapkamer. Met gebruik van wasmachine en een tuin, waar de was kon drogen. De thee met scones stonden klaar bij mijn komst. Qua eten werd ik naar de plaatselijke Fish &chips shop gestuurd, een mooi restaurant waar de thee en koffie in wedgwood kopjes werd gebracht en bij de vis sauvignon werd geserveerd.
Ik heb nog aangeboden om op het huis te passen als de familie op vakantie ging, maar daar hadden ze al iemand voor: de baas van de man. Hij bleek onderwijzer te zijn op de plaatselijke school en zijn headmaster kwam altijd op het huis passen. En ja, toen hebben we 'weer over dat onderwijs zitten praten.'

Op weg naar Barnstaple. Langs de rivier de Taw Estuary, die voor een groot gedeelte droog lag (eb? klimaat? Ik ben er niet achter gekomen). Het betekende wel 5 km heen en 5 km terug aan de andere kant. Maar halverwege lag Barnstaple.

En daar waren weer winkels en er komt altijd een moment dat ik zo'n zin krijg in een rok of jurk met iets galantere schoenen. Dus hier sloeg de twijfel toe, zal ik dat rose of dat grijze pakje ……..en welke schoenen?

De Irsha street in Old Appledore. Niet toeristisch en beeldschoon.

De reddingsboot stond overal klaar.

Rudyard Kipling heeft als kind een tijd op de kostschool in Westward Ho gezeten. Later schreef hij over zijn ongelukkige jeugd het verhaal Ba, ba black sheep. En ja, toen kwam ik diezelfde dag dat lieve zwarte schaap tegen.


Clovelly. Een prachtig oud dorp en erg toeristisch. Er reed zelfs een bus met Chinezen het parkeerterrein op. Zij moesten toegang betalen (wandelaars niet). Het hele dorp is eigendom van een lord. De winkeliers, de vissers en de pubeigenaar zij moeten allemaal huur aan hem betalen.

Het vuurtorentje van Hartland Quay.

Port Isaac.

De haven van Padstow. Those were the days… In dit gedeelte van Cornwall was vroeger veel koper- en mijnbouw. De mijnen brachten veel welvaart. Nu zijn er alleen nog maar restanten van de industriële revolutie.

Het machinehuis van Towan Roath. De mijnbouw is bijna helemaal weg. De route volgt de resten; imponerend en triest, als relikwieën van een tijd die voorbij is.

Het eerste zicht op Saint Ives. Ik moet nu nog 20 km lopen, want er is wederom een rivier en de eerste brug is bij Hayle, 6 km landinwaarts.

De haven van Saint Ives.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: