‘Soms lijkt het oude India, het oude, eeuwige India, gewoon almaar voort te duren’. (V.S. Naipaul)
Dwarka ligt aan de Arabische zee, daar waar de rivier de Gomti de zee in stroomt. Het plaatsje wordt niet genoemd in de Lonely Planet, en the Blue Guide (die lijkt het wel, elke steen in India beschrijft) besteedt er slechts een derde pagina aan.
En Dwarka is de stad van Krishna.
Toen ik een foto van de Dwarkadheesh tempel zag, besloot ik definitief deze reis te maken en ook naar Dwarka te gaan.
Volgens het verhaal heeft Krishna hier gewoond en de Dwarkadheesh tempel is aan hem gewijd. Ik mag wel naar binnen, maar zonder fototoestel, schoenen en tas.
De tempel is al oud, en er staan restanten van fundamenten van een eerdere schrijn.
De tempel is ook van binnen prachtig. Een enorm complex met kleinere tempeltjes, allen gewijd aan Krishna, zijn vrouw of verwante goden en de muren zijn prachtig bewerkt. Er klinkt muziek, er klinken mantra’s.
Het hele plaatsje staat in het teken van krishna en de pelgrims. Winkeltjes met offergaven, afbeeldingen van de goden en veel toeristische prullaria.
Ik ben al een tijdje de enige ‘foreigner’ waar ik me verder niet van bewust ben, behalve bv in de wc. Papier gebruikt men hier niet en mijn papieren zakdoekjes zijn ook op. Een rol papier kan ik nergens vinden. Uiteindelijk wijst een man me naar een winkeltje verderop, daar kan ik een pak servetten kopen, ‘100’ zegt de man.
Het is heerlijk lopen langs de ghats (de plaats waar in de rivier gebaden kan worden), vooral tegen de avond. Ik loop onderlangs de tempel, er zijn hier veel kleine ruimtes waar saddhu’s wonen en ook weer kleine tempeltjes staan.
Voor de ladies zijn er badhokjes.
Als het pad een bocht omgaat zie ik in de verte een vuur branden. Ik nader de plaats van de lijkverbrandingen en er vindt er juist 1 plaats. Ondertussen flaneren de mensen gewoon door, lopen er koeien en honden rond en loopt enkele meters daarvoor een opgetuigde kameel met enkele kinderen op zijn rug. Naast de houtstapel staat een modern gebouw: een crematorium, met een enorm lange pijp, waar ook rook uitkomt. Op een bepaalde manier is het allemaal organisch, alles is deel van het leven, ook dit. Het leven is. Het is lang niet zo confronterend als de ghats in Varanassi, waar alles veel groter, nadrukkelijker is ( en veel viezer is).
Langs de hele promenade staan teksten uit de Bhagavad Gita.
‘Zoals een mens nieuwe kleren aantrekt, en daarmee de oude wegdoet, zo aanvaardt de ziel het nieuwe materiele lichaam en geeft het het oude en onbruikbare lichaam op.‘
De rotsen langs de zee zijn bedekt met resten: van as, gebroken potten, een draagbaar, wat lappen stof.
Van de bergen en het water 
Ha Marga, ik geniet van je mooie, vaak kleurrijke foto’s en verhalen. Je kurta en broek staan je heel goed hoor!
Voor de komende tijd wens ik je nog veel mooie en bijzondere ervaringen! Ik zit er klaar voor.
Hartelijke Utregse groet, Sandra
LikeLike
Hoi Sandra, weer leuk van je te horen. Ik denk nog wel eens aan je bericht van 2 jaar geleden toen het bij jullie daar….zo sneeuwde. En nu mooi weer he? Groetjes, Marga
LikeLike
iets opgevangen van het bombardement dat India heeft uitgevoerd op een kamp van militante strijders in het door Pakistan gecontroleerde deel van Kashmir? Goed voor de aanstaande verkiezingen?
LikeLike
The tensions get higher here….. er is inmiddels een vergeldings aktie geweest. Ik kijk 1x per dag op de site van buitenlandse zaken, maar daar is tot nu toe niets op veranderd. En met heer Modi weet je het maar nooit, inderdaad de verkiezingen komen eraan. En een mensenleven is hier zo ontzettend weinig waard,
LikeLike
Hoi Lieve Marga wat een mooie reis ben jij aan het maken. Jij trek een plan en gaat het gewoon doen .Wat een wereldvrouw ben jij.En wat geniet ik ervan .Ben dicht bij jou en je verhalen.De plantjes die ik van jou hebt gekregen staan er heel mooi bij.Het is hier vandaag 18 graden. Super mooi weer.Kus Ria
LikeLike
Jij hebt weer andere plannen die je gewoon doet, waar ik veel bewondering voor heb. Heerlijk dat weer bij jullie daar he? Fijn dat de bolletjes groeien, zitten er al bloemetjes in? Liefs, Marga
LikeLike
Ha marga,
Al je verhalen heb ik weer bijgelegen en je prachtige foto’s bekeken.
Mooi hoor, zo fijn dat ik mee kan genieten van allebei.
En je doet alles zo op je eigen manier, en in je eentje red je je overal weer uit en vind je je weg,
Dappere vrouw ben je, heel inspirerend.
Zelf ben ik net terug van de sesshin met Nico in Vught, en die was goed.
We lazen en bespraken het lied van de kostbare spiegel van Samadhi.
En dankzij die tekst en de vragen en uitleg van Nico ben ik weer een stuk verder gekomen, voorzover je dat natuurlijk kan zeggen, want …het begin is het einde, is het doel van de weg.
Ik was er niet eerder in de winter geweest, en het was kaal…de bomen hadden geen gekleurde bladeren en de bomen rondom de vijver waren geknot en zagen er uit als grillige knuppels.
Maar ook mooi en ik heb genoten van de rondwaggelende eenden en kalkoenen.
veel liefs van Jose
LikeLike
He Jose, dat Vught is toch wel heerlijk. De natuur is stil in de winter. Als ik dat zo lees krijg ik toch een beetje heimwee. Samadhi: is hier de vrede, rust, het paradijs. Ik was in het geboortehuis van Gandhi en daar hing een foto van zijn crematie. En Nehru die eerbetoonde aan Gandhi’s samadhi. Liefs, Marga
LikeLike