Konstantin Paustovski

‘Hoe doorzichtiger de lucht, des te helderder het zonlicht.
Hoe doorzichtiger het proza,
des te volmaakter is zijn schoonheid en des te sterker is zijn weerklank in de harten van de mensen.’
(Uit: De Gouden Roos)

Konstantin Paustovski is een Russische schrijver die leefde van 1892 tot 1968. In dat leven maakte hij de twee wereldoorlogen, de Russische revolutie, de Stalinterreur en de vijftiger en zestiger jaren mee.
Zijn hoofdwerk is ongetwijfeld de zesdelige autobiografie Geschiedenis van een leven. In korte novellen, die vaak los van elkaar staan, vertelt Paustovski over de jaren voor, tijdens en na de Russische revolutie. Hij vertelt over de plaatsen die hij bezoekt in het zuiden van Rusland, de Zwarte Zee, de Krim en de Kaukasus. En hij schrijft over de mensen die hij ontmoet, onder ander Babel, Majakovski en Boelgakov.
Het boek geeft een prachtig beeld van het Russische leven in de woelige eerste decennia van de 20 ste eeuw.

Ik maakte kennis met de schrijver Paustovski door een boek van Frank Westerman: Ingenieurs van de ziel. Dit boek handelt over de kunstenaars, met name de schrijvers ten tijde van de grote terreur. De ziel van de Russische mens moest naar socialistisch idee worden ‘omgebouwd’ en de schrijvers kregen van Stalin hierbij een grote rol.
Het boek handelt voor een groot deel over Paustovski. Westerman leest en ‘ -reist- een boek -na’.

Over ‘helden’: een fragment uit een colum van Frits Abrahams.