Een overstap in Delhi

Ik reis met een retour van de KLM naar Delhi en heb een enkeltje naar Kathmandu bij air India gekocht. Dat is zo al twee keren (weliswaar met wat moeite) goed gegaan. Ik hoefde niets aan mijn bagage te doen en bleef dan in de transithal. Ik ben nu dus weer zo ‘s nachts na aankomst naar de transitbalie gegaan. Air India wees me naar de dame van de KLM, die met iemand in gesprek was en er duidelijk geen zin in had. Uiteindelijk vroeg ze me het paspoort, het ticket en het bagagebriefje, belde alles door en zei daarna dat het niet ging. Ik moest door de douane, mijn bagage van de lopende band ophalen, even ‘uit’ India gaan, weer inchecken, weer door de douane en weer door de veiligheidscontrole. Je moet wat zo midden in de nacht bij 21 graden Celsius, vooral als je je winterjack aan hebt.

Overal stond een rij, maar ik had 5 uur de tijd en kon zo deze goed besteden. Zo wilde ik alvast wat Indiase Rupees pinnen voor later. Ik heb 3 atm’s geprobeerd, het lukte niet. Bij de douane raakte ik verzeild in een islamitisch reisgezelschap, ik had ze daarvoor al in de vertrekhal op de grond zien zitten. Ze hadden prachtige potten met water bij zich. Het waren mensen van het platteland, de vrouwen met beeldig geborduurde doeken, de mannen met prachtige verweerde gezichten. Allen op blote voeten. De verhouding was 4 vrouwen per man. Bij de paspoortcontrole blevende de heren er bij staan om de situatie aan de douanebeambte uit te leggen. Dit duurde lang, het was een een al verwarring en uitleg. 2 Vrouwen waren geheel bedekt, lieten hun paspoort zien en de bijbehorende man legde dan uit (denk ik) hoe ze er uit zagen, of waren ze op de foto ook geheel bedekt? Maar het doekje ging niet weg. Halverwege dit al werd ik door de douane geroepen (hij had duidelijk even zin in iets anders) en toen ik direct aan het uitleggen ging waarom ik India al weer uitging, terwijl ik er een uur tevoren was binnen gekomen, ‘my luggage’, begon ik, antwoordde hij dat hij niet interested was in mijn luggage. Hij had er genoeg van! Straalde hij uit. Tja ik was er ook niet interested in, liever niet, maar soms raak je in een situatie.

Tenslotte was daar de veiligheidscontrole, er stond een enorme rij met flesjes water en ik wilde mijn flesjes die ik uit het vliegtuig had meegenomen er ook alvast maar bijzetten, maar dat hoefde niet. Dus de flesjes weer terug in de tas en met de tas door de x-ray. Alles werd goedgekeurd.

En dan kom je tenslotte in de taxfree afdeling, die bijna net zo is ingericht als alle andere taxfree afdelingen. Alleen wat meer heerlijk ruikende oosterse geurtjes (maar daar krijg ik hoofdpijn van, dus niet gekocht) en wat souvenierwinkeltjes. Maar ook congac, en whiskey, enz. Hoe zou het islamitische gezelschap hier doorheen zijn gelopen? Met de roltrap omhoog kom je in de ‘foodcoart’, waar ze heerlijke dosa’s hebben. Waar ik me al dagen op verheugd had. Maar ik zat vol met het vliegtuigeten en had alleen maar dorst. Ik had nog wat rupen van de vorige keer over en dacht met deze 150 een kopje cappuccino van 135 te kunnen kopen. Omdat er altijd een nauwelijks te berekenen tax bijkomt vroeg ik aan de jongeman of een cappuccino haalbaar was met mijn 150 Rupees Just! Zei hij en gaf er ook nog een flavour vanille bij. Op het bonnetje stond daarna 153,40. Dus ik keek hem vragend aan, wat nu? ‘It’s een gift’ sprak hij. En toen was ik de KLM dame, en alle rijen weer vergeten.

Het is nog 2 uur wachten en slaap heb ik niet, het is alleen maar warm dus drink ik mijn klmflesjes op.

Ik ben nog even gaan kijken naar het islamitisch gezelschap. Ze reizen naar Bahrein, en dragen een tas met hadj en nog iets erop. Op bedevaart, de reis van hun leven.

Bij gate 19 liggen toeristen op de grond te slapen. Jonge mensen, de meisjes zeer op het warme weer gekleed. De man van het housekeeping team kan er geen genoeg van krijgen. Het wordt erg schoon hier bij gate 19. Zou ze met die korte rok ook langs het inslamitisch gezelschap zijn gewandeld?

Kathmandu

En nu ben ik al 1 dag in Kathmandu en ben al weer een leven verder.

We stegen in Delhi om 7.40 uur in de smog op, vlogen toen een uur in een stralend blauwe lucht en daalden toen weer in de bruine smog af. Beide steden zijn ontzettend vervuild.

Door de douane ging het in een zucht, de bagage was er en buiten stond de taxi van het guesthouse te wachten. In het vliegtuig had mijn buurman me nog gevraagd hoe laat het was. Ik had waarlijk geen idee en dacht de hele tijd vanochtend heb ik nog mijn krantje op de markt gehaald. In Delhi ging de klok 3,30 uur vooruit, in Kathmandu kwam daar nog 15 minuten bij. Maar in Nederland ging ook de wintertijd in, mijn wereldklok op de telefoon geeft 4,45 uur tijdsverschil aan.

Uiteindelijk was de nacht zeer kort, en omdat ik bijna niet geslapen heb, voelt het nog steeds als dezelfde dag aan.

Alleen wil ik nu de hele tijd de krant van maandag downloaden, maar het is pas zondag.

Nou ja, om maar in 1 keer aan het tijdsverschil te wennen ben ik vanochtend niet gaan slapen, maar heerlijk rustig (dacht ik) door Patan gaan lopen. Het verkeer is echter verschrikkelijk druk. Brommertjes, brommertjes, brommertjes en auto’s. En allemaal in de file. Toen ik een foto van de smog wilde maken kwam een brommer me achterna. ‘Ik ben van het guesthouse, u loopt verkeerd’ -ja, dat zeggen ze allemaal, maar het was hem echt, volledig ingepakt, helm en zonnebril op. Van mijn foto van de smog begreep hij weinig.

Diep in de verte hangt de smog.

In het oude stadsdeel van Patan hangen grote borden met de vraag of we wel voorzichtig met de uiterst kwetsbare tempels willen zijn. Dan lijkt het me verstandig er eerst de brommers te verbieden.

De tempels en oude gebouwen waren schitterend, ik heb uitgebreid het museum bekeken, en weer een Kumari, (een levende godin) gezien. Voor geld mocht ik een foto van het arme kind maken. Ik heb het niet gedaan. Het meisje zat volledig als godin aangekleed en behangen met juwelen strak in het gelid voor zich uitkijkend, 9 jaar, godin sinds ze 5 jaar was.

En de laatste tempel vandaag was de Golden tempel. En daar was het feest. Het Boeddhabeeld van deze tempel was aan de beurt om feestelijk te worden rondgedragen door de buurt. Een muziekband voorop, wat monniken, het beeld onder een parasol en tenslotte vrouwen met offergaven. Buiten de tempel ontstond wat rumoer. Door de aardbeving was het gebouw aan de overkant ingestort (de stenen werden door vrouwen in een draagdoek om hun hoofd het bouwwerk op gebracht) en was de straat geheel opengebroken. Daar werd nu aan gewerkt. En had vandaag op de grote dag klaar moeten zijn. Dus gingen de monniken in het gedrang van belangstellenden, muzikanten, dragers en toeristen hierover juist nu met de stratenmakers in gesprek.

Tijdens hun rondwandeling heb ik de prachtige tempel bewonderd en heb gewacht tot alles weer terugkwam.

Doodmoe kwam ik om 6 uur weer in het guesthouse aan. En sliep tot de volgende morgen 8 uur.

Kathmandu revisited

Vandaag was het herinneringsdag. In 1984 bezocht in Nepal voor het eerst en wat is er veel veranderd en veel ook helemaal niet. Allereerst wilde ik na een wandeling van 2 uur koffie gaan drinken bij Pumpernickel, dat was toen een Duitse hippie-bakkerij waar je volkoren brood kon kopen. Nu is het een yuppentent met alle soorten koffie, broodjes en taartjes. Je waant je even terug in Nederland. De bezoekers zijn of jong en zitten achter hun laptop met thuis te skypen of oud(er) zoals ik bv en komen voor de herinnering. En de koffie is er heerlijk.

Thamel, de toeristenwijk is verder nauwelijks veranderd. Behalve dan weer de enorme hoeveelheid brommers die door de nauwe straatjes scheuren. En ik verdwaalde er weer, zoals altijd.

Daarna ben ik naar Swyambhunath gewandeld. Toen, in 1984 was dat een prachtige wandeling door de rijstvelden, nu is alles volgebouwd. Maar de klim naar omhoog, met de stalletjes, de waarzeggers en de aapjes is nog precies hetzelfde.

En de sfeer ook weer. Het was er weer prachtig. Samen met Bodnath (voor morgen) zijn dit mijn 2 plekken in Kathmandu waar ik zoveel mooie herinneringen aan heb en waar ik altijd weer naar toe ga als ik hier ben. Op de trappen van deze tempel is in 2014 mijn portemonnee (waarschijnlijk ….. de rits van mijn heuptasje kan ook zijn opengesprongen want het zat erg vol) gestolen. Ik heb de aangifte nog, maar ben in Nederland de verzekering helemaal vergeten.

Maar verder mooie herinneringen en te her-denken.

Voor de stupa ligt de Vajra, zowel in het hindoeïsme als in het boeddhisme symbool van de kracht (als van een bliksemschicht) en de schoonheid en sterkte (als van een diamant). En de aapjes zijn er ook nog en eten weer de rijst op die voor de vogels is bedoeld.