Orcha

Na een lange treinreis, de trein arriveerde met 3 uur vertraging in Allahabad en kwam uiteindelijk met 5 uur vertraging in Jhansi aan, ben ik gisteren hier in Orcha aangekomen. De trein zou om 22.25 uur vertrekken en 3 uur wachten op een nachtelijk station is weer een verhaal apart. Maar er zijn altijd mensen die je willen helpen, bekeren of met je op de foto gelukkig. En ik kon ook iemand helpen. Er lopen nml veel ratten (en verwilderde honden en enorme kakkerlakken) op de stations: tussen de rails en rondom de eetstalletjes. Ze bleken ook te komen uit de spleten in het stenen bankje waarop ik zat. Ik ben toen gaan staan, dan maar niet zitten, tot grote hilariteit van de Indiërs. ‘Typisch weer zo’n toerist!’ De man die me wilde bekeren tot de een of andere guru ging zelfs zo ver zijn chapati met de beesten te delen. ‘The animal has also the right to live’.

Nou ja, toen ik daar stond, sprong opeens een mevrouw gillend op, zat er een rat in haar sari? Ze struikelde hierbij bijna over mijn koffertje, gaf het daardoor een zet en net voordat het het perron af dreigde te rollen kon ik het in een beweging tegenhouden en de dame opvangen die dreigde te vallen. Samen met haar man hem ik haar rug en haren onderzocht, geen ratten. Dit alles om 12.00 uur ‘s nachts.

Uiteindelijk kwam de trein met mijn eerste klas A-C reservering en dit was heerlijk! Zelfs de wc was schoon. Dit had ik nog nooit meegemaakt. Ik kreeg lakens, een deken en een kussentje en ben eigenlijk direct als een blok in slaap gevallen. Ik werd helaas…. niet af en toe wakker als de trein met zo’n lange fluit over een brug boven een grote rivier reed of als hij midden in de nacht op een station stopt. Allemaal gemist. Van die prachtige momenten.

Om half 8 kwam de eerste man met thee langs en ik kon daarna zelfs mijn tanden poetsen.

Nou dus laat in Jhansi aangekomen en daar direct met een autoriskha 18 km verderop naar Orcha.

En Orcha heeft een fort.

Met daarop Indiase hangjongeren, die zich maar wat graag willen laten fotograferen.

Maar daar kwam ik natuurlijk niet voor.

Het fort zelf is wederom in slechte, verwaarloosde staat. Ooit was het van een maharadja, gebouwd door moslims. De schilderingen in het fort zijn wat inhoud betreft hindoeïstisch, de stijl is islamitisch. Ook het fort zelf is geheel volgens islamitische bouwnormen gebouwd.

Dit is een afbeelding van de Ramayana.

Het was, na heel wat zoeken en klauteren dus prachtig daar binnen in dat fort.

Er is natuurlijk, ook een tempel in Orcha, deze is gewijd aan Ram.

Hij ziet er wel charmant uit hier. Dit staat allemaal in een soort tuin. De werkelijke tempel is hier achter en die gaat ‘s avonds slechts 2 uur open. Hij wordt bewaakt door gewapende politieagenten, die als de deurtjes naar het heiligdom geopend zijn eerst zelf gaan offeren. (Weer koekjes, snoep en bloemen). De verzamelde menigte roept luidt ‘Ram, Ram’ en nog iets, ik ben soms blij dat ik niet alles kan verstaan. Het is hier ten strengste verboden foto’s te nemen. Maar het is ongeveer dit beeldje als dit, wat vanachter de deurtjes getoond wordt.

En verder wilde iedereen weer op de foto of met mij op een selfie.

Ook deze twee dames, waarvan ik bij nader inzien vermoed dat het twee heren zouden kunnen zijn. Het is een aparte kaste, de travestieten. Vroeger zongen ze op bruiloften, nu moeten ze vaak als prostitué wat geld bij elkaar scharrelen. Meestal willen ze niet op de foto, in Bombay heb ik er veel gezien, zwaar opgemaakt. In Ayodhya wilde er ook een op de foto, maar ik was even met de gedachten ergens anders.

Het is een vraag, vrouwen of mannen…….. of ltb (of zoiets, de juiste letters weet ik niet).

Vanmiddag heb ik hier in het duurste hotel werkelijk zalige samosa’s gegeten. Orcha is nml nogal toeristisch, gericht op de backpacker. Met aangepast voedsel. Er zaten gisteravond zelfs champignons in mijn eten. Dat was dus even wennen na het pure Ayodhya en Allahabad. Maar die samosa’s, zalig!