De laatste dag

Tja, bij het ontbijt zat nog een wandelaar. We bespraken het ontbijt. Ik had per ongeluk ook witte bonen in tomatensaus gekregen, allemaal calorieën. We bespraken dat in Engeland de meeste obesitas voorkomt. Dramatische cijfers. Volgens hem kwam dit door de immigranten. Hoe was hij tot deze mening gekomen? Nou, ze waren goedkope arbeidskrachten en wilden graag in de eethuisjes werken. En zo raakten de steden vol met eethuisjes en de Engelse bevolking verslaafd aan het slechte eten. Echt, ik heb nog wel geprobeerd hier enige argumenten tegenin te brengen, maar heb niet het idee hiermee iets bereikt te hebben.

Tijd dus om op stap te gaan. Alleen!

Ik werd met de auto keurig bij het begin van het pad afgezet.

Onderweg kwam ik weer schapen tegen, zouden dit de laatste zijn?

De kust bleef prachtig,

Heel in de verte, daar rechts, is het ‘eindpunt’ te zien, nou ja, eindpunt, hier gaat het pad na de hoek gewoon door, maar daar zou ik Plymouth moeten kunnen zien liggen. (Dacht ik)

Dit is die plek, ooit een belangrijke plaats bij de verdediging van Plymouth tegen een inval van de Fransen……..

Nu waren er koeien……. en kwam eerst nog Cawsand, een mooi oud plaatsje.

Daar waren ook weer de genoegens van de grote stad, want in een leuke, kleine ‘old bakery’ heb ik een zalige salade gegeten, met een volkoren scone!

De volgende kilometers gingen hierna natuurlijk snel…… er was nog een omleiding, er was nog het eerste zicht op Plymouth

En er waren nog de zorgen dat de laatste ferry (ferry’s blijven ook in Plymouth van bijna levensbelang) om 5 uur zou gaan.

Ik bereikte de ferry om tien over 5, die tot 8 uur (tja grote stad) bleek te gaan.

En om 8 minuten over half 6 werden de touwen uitgegooid op de kade van Plymouth, ik was er!

Het was hierna nog 15 minuten naar het hotel.

En toen mochten en gingen de schoenen uit. Morgen op de slippers de stad in.