Met al dat moois en de tijd die weer zo snel gaat zou ik bijna een bericht van Ahmedabad vergeten. Maar ik doe rustig aan vandaag, vertrek vanavond met de nachttrein naar Bhuj en om 10 uur kan het museum gebeld worden. Het Calico textielmuseum heeft een prachtige collectie textiel. Er mogen maar 20 mensen per dag in en februari is volgeboekt. 11 Maart ben ik hier nog een keer dus ik probeer nu straks voor die datum een kaartje te reserveren. Dus nu even tijd voor het oude Ahmedabad.
De toegangspoorten naar de bazaar zijn nog intakt. Maar alles is in vervallen, slecht onderhouden staat.
Brommertjes, brommertjes het stikt weer van de brommers. En allemaal denken, nee zijn ze de baas hier in het verkeer.
De Jama Masjied moskee dateert uit 1423. Tja, hij is gebouwd met materiaal van ‘overwonnen’ Jain en Hindoe tempels. En gedeeltelijk verwoest door de natuur, de minaretten zijn ineengestort tijdens de aardbeving van 1812.
Het mooist vind ik de ‘levensbomen’ aan beide zijden van de ingang.
En werkelijk prachtige ‘levensbomen’ (het zijn palmbomen) waren op de muren van de Siddi Sayid moskee te zien:
En ook in Ahemdabad een step-well. De Nederlandse vertaling is ‘stap-put’. Zal wel kloppen, maar het klinkt weer zo…..
dus ik houd het op step-well, hier de Dapa hariki wav (what’s in a name).
7 verdiepingen diep! Een man zei ‘that keeps the ladies in a good condition’, je zal toch maar elke dag hier naar beneden moeten gaan om water te halen. Hij kon ook wel wat extra beweging gebruiken, maar laat maar.
En tenslotte mijn stamcafe voor de lassi (die is hier erg dik en wordt met een lepel geserveerd) en de thee: Lucky cafe. Ik ga nog proberen een foto naar lucky tv op te sturen. Want in Lucky cafe staan tombes, wel zo gezellig, de tafeltjes zijn er omheen gezet. Ik heb natuurlijk naar dit gevraagd, veel geglimlach enz. Maar geen uitleg. Die had ik trouwens toch niet verstaan.
Van de bergen en het water 