Het zout der aarde

Na enig googlen bleek deze zin uit de bijbel te komen. Daar gaat het hier verder dus niet over. Maar ik ben in Kachchh (zonder spelfouten getypt). Volgens de reisgids is het India’s wilde westen en de ‘witte woestijn’ heet Rann. Dus ik dacht dat ik in een soort cowboygebied met ranches zou komen. Hoe snel kan een voor-oordeel ontstaan.

Kachchh is een platte vlakte en een tijdelijk, seizoensgebonden eiland. Tijdens de droge periode is Rann vaste grond van opgedroogde modder en zout. Tijdens de monsoon wordt het land eerst door de zee en daarna door de rivieren overstroomt. Door het zout (in die aarde) is het grotendeels onvruchtbaar. (Maar ik geloof niet dat de bijbel dit zo bedoelde……..)

Op de heuvels – boven zee niveau – groeit nog wat gras. In deze harde omstandigheden (de hitte is zomers ondragelijk) leven ook nog mensen. Het zijn stammen en ‘subkasten’ (geen idee wat men hier mee bedoeld) en ze maken prachtige stoffen en handwerk. Het is (gelukkig maar weer) niet mijn stijl. Maar mooi om te zien.

Dus ging ik gisterochtend na aankomst van de trein om half 8, direct naar mijn hotel (dat alweer een geluk, tegenover het station ligt), nam een douche, ging ontbijten en werd daarna opgehaald door Julie, die een excursie had geregeld. Ik heb haar ontmoet in Ahmedabad, ze komt uit Engeland, reist hier ook enkele weken en gaat dan naar een ashram. Ze heeft minder tijd dan ik dus is hier in Bhuj, de hoofdstad van Kachchh, maar 1,5 dag en had me geappt of ik mee wilde op excursie.

De bezochte dorpen waren toeristisch. Maar de mensen zagen er prachtig uit.

Deze dame is aan het handwerken.

Daarna zijn we naar het hoogste uitkijkpunt gegaan. Men zegt dat hier ook Pakistan te zien is. Maar volgens de kaarten kan dit niet. (Ze zijn hier een beetje Pakistan-fobisch).

Hier sta ik in mijn nieuwe kleren voor de zoutvlakte. Zowel de plaatselijke bevolking als ikzelf zijn erg blij met deze aankoop. De stof fladdert om je heen en dit is zalig in de hitte. En je bent altijd bedekt, het is heerlijk in en uitstappen (van een tuk tuk bv), je hoeft je geen zorgen over inkijk te maken en ik moet alleen nog iets bedenken mbt de achterflap bij het ter toilette gaan op het plaatselijk toilet. Maar tot nu toe ging ook dit goed.

Het werd een lange dag, want daarna zouden we de zonsondergang en opkomst van de volle maan in de woestijn gaan bekijken. Vooral de zonsondergang was prachtig.

Her en der staan tentenkampen in deze woestijn, het is onder Indiers erg populair hier een paar dagen in te slapen. (Een soort lokale center parcs). Ook zij gingen in grote getale naar de zonsondergang kijken. Om je te verplaatsen zijn kamelen-karren te huur (er stonden enorm veel kamelen) en ook is er een soort uitkijktoren geplaatst waar al enkele uren van te voren een grote groep mensen op stond.

Ik ben een heel stuk de woestijn ingelopen, ‘de zon achterna’, weg van het lawaai en de stilte in. Dit was heerlijk en prachtig.

Daarna hebben we ook nog de (volle!) maan gezien maar deze werd versluierd door enkele wolken. Dit was jammer, maar ik was ook een beetje blij, want Ik begon enigszins uitgeput te raken.

Ik was om 10 uur terug in het hotel en kon toen gelukkig nog gaan eten. vandaag heb ik rustig aan gedaan. Hiervan later meer.