Mooi Kerala

Ik ben hier eigenlijk te kort, (en waar niet?) maar wil toch een pagina besteden aan Kerala, de meest zuidelijke en zo prachtig groene staat van India, anders zou ik het ernstig te kort doen. Ik zit nu in een klein vissersdorpje aan de kust en ‘watch the days go by’. Ik wilde 2 dagen aan zee en zonder toeristisch gedoe. Was dit mogelijk, hier aan de drukke, populaire kust vol met backpackers? Ik geloof dat ik bij toeval het allerlaatste heerlijk rustige hotel gevonden heb.

Het hotel blijkt ook zo rustig omdat het hier inmiddels al low season is; het touristenseizoen loopt tot maart. Er is een kliniek in het hotel gevestigd met verschillende behandelwijzen en er zijn nog 3 andere gasten die hier voor een behandeling zijn. Zij mogen ivm de behandeling niet zwemmen, ik heb het zwembad voor mij alleen!

Kerala is ooit gekolonialiseerd door de Portugezen en de meeste mensen zijn hier katholiek.

Overal zie je Portugese naambordjes en soms waan ik me even in het boek ‘De god van de kleine dingen’, dat iets noordelijker in Cochin speelt.

Vanaf mijn balkon kan ik uren naar de zee turen. Daar zijn de vissers aan het werk.

’s Ochtends is het wachten op de boten die zijn uitgevaren.

Enkele uren later schijnt de zon al weer fel en is het beduidend warmer.

Het net wordt door de mannen het land opgetrokken. Gelukkig gaan de boten met een traktor het land op.

’s Middags maak ik een kleine wandeling door het dorp, 2 huizen en die kerk dus. Het is hier al volop verkiezingstijd, Kerala stemt al heel lang communistisch.

Ik heb prachtige muurschilderingen van Marx, Engels en ? (Hoe heet die derde ook al weer?) gezien, maar toen zat ik in een tuktuk, die maar doorreed.

Vanmiddag voeren opeens alle boten vlak langs het strand, heel snel. Omdat ik graag de vangst van deze dag wilde zien ging ik op weg, dezelfde richting. Op weg: bij 36 graden (volgens de krant heerst er een hittegolf) met een legging en een kurta met lange mouwen…… het went, zowel de warmte als de legging. Lang alleen over het strand lopen wordt ten sterkste ontraden ivm de wilde honden aldaar. Dus liep ik langs de weg. Het bleek niet mogelijk te zijn (of ik zag de paadjes niet) via deze weg het strand te bereiken.

Ik kwam alweer bij de volgende kerk en besloot terug te gaan. En zo kwam ik deze dame tegen die vis verkoopt. Toch vis gezien! Maar ik blijf toch maar vegetarisch.

’s Avonds voeren de vissers weer op zee.

Morgen (dinsdag 26 maart) de grote sprong noordwaarts, naar Kolkata. Ik ben er klaar voor.