Onderweg (vervolg)

Laat ik beginnen met nu, het is zaterdagmiddag 2 november, 4 uur en ik heb zojuist de was opgehangen.

Woensdag 30 oktober hebben we de tempels van Kochi bezocht.

De tempel heeft een prachtige tuin met haiku’s (die we niet konden lezen, maar toch mooi zijn) en er is een mostuin.

Donderdag 31 oktober vertrokken we uit Kochi.

Tempel 31 lag weer op een heuvel…..en het uitzicht was weer prachtig.

In het stempelbureau van de tempel kwam ons een bruidspaar tegemoet. Ze zouden gaan trouwen volgens (Shinto? Boeddhistische?) rituelen, want ze overhandigden een officieel uitziend papier aan de dame van het stempelbureau en wilden daarna natuurlijk voor ons poseren.

Het lijkt heel voorzichtig herfst te worden. Dit merken we nog niet aan de temperatuur, het is al dagen rond de 25 graden in de zon wel te verstaan, ‘s ochtends als we om 8 uur vertrekken is het fris, maar zodra de zon schijnt wordt het warm, de zon heeft hier rond eind oktober nog veel kracht.

Na tempel 31 moesten we weer naar beneden en daar troffen we een groep kleuters aan die enthousiast allerlei spullen verzamelden. Dit begrepen we natuurlijk direct. Voor de herfsttafel! Het was weer een onmogelijk pad, maar de kleuters klommen over de stenen alsof ze op straat liepen.

Na tempel 31 (ik blijf de nummers noemen omdat sommige volgers dit met een kaart van Shikoku doen waar de nummers op staan. Ik denk dat wordpress wel kan werken met een ‘interactieve’ kaart, maar ik kan het niet). Maar goed na 31 kwam 32 dus, en weer ging het pad door een bamboebos, en weer was dit zo mooi!

Hierna liepen we door naar tempel 33.

We sliepen in de ryokan tegenover de tempel, de ryokan waar ik 3 jaar geleden ook sliep. Ik stond nog in het boek!

Vrijdag 1 november. De volgende dag ontstond er wat gedoe over het vervolg. We moesten onze plannen wijzigen. De eerstvolgende slaapmogelijkheid bleek 30 km verderop te zijn en de eigenaar van de ryokan stelde daarom voor de eerste 8 km in een taxi af te leggen. De taxischauffeur was erg chagerijnig dus helaas, we hadden geen zin om een foto te maken. (De taxi’s zijn hier beeldig….smetteloos wit ingericht, met kanten kleedjes, soms heeft de chauffeur witte handschoenen aan, enz.)

Enkele weken geleden alweer, ook als je ‘alleen maar loopt’ gaat de tijd snel, enkele weken geleden dus kwamen we een paar keer een Nederlandse vrouw van onze leeftijd op een fiets tegen. En dan spraken we wat met elkaar. Groot was onze verbazing toen we over een brug liepen en aan de overkant van de snelweg een fietser enthousiast naar ons zwaaide.

Maar goed, de fietser. Zou dat haar zijn? Ze bleef maar zwaaien. Na de brug kwam een stad waar we koffie wilden drinken, leuk! kon ze mee, even bijpraten. En zo dachten we ook, ze schoot niet echt op, zo op de fiets.

Het was een jonge man die even met ons mede-henro’s wilde praten en natuurlijk ook met ons op de foto wilde. We kregen een soort chocolade reep van hem. Ik gaf een mandarijntje terug. ( we hadden gisteren twee enorme zakken fruit van iemand gekregen, een zak mandarijntjes en een zak kaki-fruit. Van dit laatste kon ik nog net 2 stuks uithalen en de rest terug geven).

Tempel 35 lag weer op een berg.

Ik denk dat deze zandzakken het water, dat bij zware regen onherroepelijk als een rivier van de berg af komt stromen, enigszins in banen moeten leiden.

En tenslotte kwamen we bij een Lawson vanwaar we de man van de volgende slaapplaats moesten bellen, want hij zou ons komen ophalen. De slaapplaats was niet veel (maar dat is nu alweer geschiedenis). De man reed een beetje wild over de weg, hij haalde nog iemand op (bij een andere Lawson) en bracht ons toen naar de slaapplek. Daar lieten we de rugzak achter en bracht hij ons naar tempel 36! De service stond in schril contrast met de slaapplek.

Vorige keer vroeg ik hier aan de dame van het stempelbureau naar het pad van mijn hotel (nu helaas gesloten). Ze wees naar achteren. Ik op pad. Het was op het einde van de dag en ik had het wel gehad voor die dag. Het pad werd steiler en steiler en ik durfde niet meer terug dus klom Ik maar door in de hoop op een breder pad of een weg uit te komen. Dat brede pad kwam en toen ik dat een kwartier had gevolgd kwam ik bij de weg: afgesloten met een groot hek. Ik weer terug de andere kant op, hoe kwam ik hier uit? Uiteindelijk bereikte ik een hek dat open stond en de weg waar een auto met een man stopte. Hij vroeg waar ik heen ging. Maar ik dacht, ‘ik ga niet bij een man alleen in een auto’ dus liep door. Een auto met een echtpaar stopte, en ik liet me in de auto vallen, doodop. Bij het hotel aangekomen stond daar de man van de eerste auto te wachten. Bezorgd!

En nu stond daar die behulpzame man van de slaapplek op ons te wachten om ons weer terug te brengen.

Vandaag, 2 november dus, bracht hij ons om half 7 naar de steiger van de ferry.

En vandaag hebben we alleen maar 1 van de ik noem het ‘tussentempels’ bezocht, bangai tempel 5.

Hier zit Mariet onderaan de tempeltrap en ze bestudeert de route. Ze heeft een broodje gegeten en wat bleek, toen ik naar boven keek na het maken van de foto? Daar zat een aapje te kijken en te wachten ……….een broodje!

En ik ga ‘ns kijken of de was al droog is.