O Henro, of henro betekent zowel pelgrimstocht als pelgrim. Er zijn veel pelgrimstochten in Japan, de Japanners ‘zijn er dol op’. Het is voor hen een tocht door een ‘heilig landschap’ langs heilige plaatsen (bergen, watervallen, bomen, stenen), als de verblijfplaatsen van de kami (natuurgoden) en de Boeddha’s. Deze heilige plaatsen zijn ahw staties naar de verlichting. Door het maken van de tocht, het reciteren van de sutra’s, het branden van kaarsjes, wierook enz. verzamelt de pelgrim karmische ‘spaarzegels’. (Het Shintoisme en Boeddhisme zijn hier ahw geintegreerd)
En zo ziet de pelgrim eruit:
Zij draagt een Hakui (de hes).
Op de rug staat: Namu Daishi Henjo Kongo: ‘Eer aan de Redder Daishi, de verlichtende, onvergankelijke’.
De pelgrim draagt altijd een Kongozue (een stok). Hierop staat dezelfde tekst en vaak nog de Hartsutra (hierover later meer). De stok heeft een brocade hoesje waaraan een belletje zit dat tijdens het lopen continue rinkelt, om zo de aandacht telkens weer naar het heden, naar de werkelijkheid ‘terug’ te trekken.
(De foto is genomen ivm de beeldige telefoon). En dan draagt de pelgrim ook (nog) een zudabukuro (een tas). Op de tas staat dezelfde tekst als op het hes. En dit hoort erin:
- Het stempelboek
- Een sutra(gebeden)boekje (wij ‘doen’ alleen de hartsutra)
- Naambriefje (een soort Boeddhistisch visitekaartje)
- Kaarsjes
- Wierook
- Een gebedsketting
Het stempelboek bestaat uit telkens een bladzijde met een afbeelding van de tempel en daarnaast speciaal papier waarop 2 of 3 stempels worden gezet. Daarbij worden de datum en de naam van de hoofdheilige van die tempel gekaligrafeerd.
Het naambriefje wordt ingevuld en in de daarvoor bestemde bus bij de tempel gegooid. Het dient dan ‘als bewijs’ van het bezoek. De kleur van dit briefje geeft het aantal keer aan dat de tocht is afgelegd. Wit is 1-4 keer, en dan loopt het via diverse kleuren op tot brokaat: 100+. (voor de echte doorlopers). Het briefje wordt ook gebruikt om naam en adres met anderen uit te wisselen, of het wordt aan mensen gegeven die osettai geven.
Tenslotte draagt de pelgrim ook vaak een sugegasa (een hoed). Deze is erg mooi, maar draagt onhandig en is pijnlijk. Dus daarom maar niet.
En tenslotte………het gaat om de tocht, dus weg met al die uiterlijkheden…..lekker zo, op de fiets!
Van de bergen en het water 
Hallo Marga.
Vandaag had ik tijd om al jouw verhalen over jullie bijzondere reis te lezen. Gisteren zijn bij ons voor de deur 3 Stolpersteine geplaatst voor in de oorlog vermoorde Joodse bewoners die in ons huis hebben gewoond. We waren behoorlijk druk met de voorbereiding en Dik heeft een prachte fotoreportage gemaakt van de plechtigheid. (214 stuks)
En nu dus volop tijd om jou weer gelijk te volgen als je een bericht onze kant opstuurt. Ik vind het erg leuk om te lezen dat jij o.a. klompjes bij je hebt om weg te geven. Zou het een tic zijn van de Bergboulevard-bewoners? Ik doe het ook namelijk, altijd klompjes en molentjes zitten in mijn koffer om weg te geven aan b.v. de dame die mijn appartement schoon maakt of de serveerster.
Nou meissie geniet enorm van jullie trip, hopelijk niet te veel regen en ongemakken. Hartelijke groeten ook aan je reisgenoten van Ad en Corrie.
LikeLike
Wat mooi van die Stolpersteine! Zo’n mooi idee, en wat goed in de Bergstraat! Jammer dat ik dat gemist heb. Ik ben erg benieuwd naar de foto’s. Leuk van die klompjes! Ik zocht iets dat niet zo zwaar was en ze zijn een groot succes. Ik heb ook nog Nijntje-magneetjes, voor heel speciale gelegenheden……maar zul je zien dat ze hier ook te koop zijn. Groetjes, Marga
LikeLike
wat leuk Marga, deze info. Je herkent elkaar dus altijd als pelgrim.
Dat boekje is echt prachtig en een bijzonder bezit. Je hebt dus een heleboel naambriefjes in je bezit. als je bij elke tempel er een in de bus moet gooien, en je geeft er nog weg, dan heb je er aardig wat in de tas zitten.
LikeLike