Herfst! De bomen juichen, herfst!

Maandag 18 november. We vertrokken om half acht uit Ikadaya.

En dit bleef zo, het was vandaag een wandeling door bossen met onwaarschijnlijk mooie kleuren. Alsof er iemand met een pot verf langs was gegaan.

Het pad ging, hoe kan het ook anders weer omhoog naar een pas van 600 meter en daar in een henro hut lag een boek met een bericht van twee bekenden.

Het pad ging weer door een bos.

En zo kwamen we uiteindelijk in Kuma Kogen aan, waar we in het hotel onze rugzak achterlieten en nog net voor het donker werd en de bui los zou barsten tempel 44: Daihoji wilden bezoeken. Maar toen we uit het hotel stapten regende het al hard. En zo kwamen we drijfnat bij de tempel aan. Daar was ook alles nat.

Dinsdag 19 november werd het nog mooier. In totaal 29 km liepen we heen en terug naar tempel 45: Iwayaji. Heen liepen we weer over de bergen.

Het pad ging soms steil omhoog en dan weer omlaag. Het was vandaag droog en bewolkt. Dus was het wachten op de zon voor nog mooiere foto’s.

Tempel 45 ligt halverwege een bergwand. Kobo Daishi ‘kreeg’ deze tempel van een vrouwelijke kluizenaar. Hij maakte daarop twee beelden en door 1 hiervan in een grot te zetten maakte hij de hele berg heilig. (Dit lijkt me duidelijk een poging tot samenwerking met -, of overname van het Shintoisme, volgens dat geloof zijn bergen heilig)

Maar wij moesten verder afdalen en tijdens de laatste en definitieve afdaling liepen we langs prachtige, enorme bomen.

Ik heb, geloof ik, precies dezelfde foto 3 jaar geleden in de lente gemaakt en ik blijf die poort zoals hij daar ligt mooi vinden.

Terug naar Kuma Kogen zijn we langs de weg gegaan. Deze voert tussen hoge bergen die allemaal met prachtige kleuren bedekt waren.

Nou ja, ondanks dat de zon soms maar heel even scheen, zijn we telkens maar door gegaan met het nemen van foto’s, ik voelde me als Alice in Wonderland, het was prachtig.