Het hoogste punt, de langste dag

Ik ben op de helft wat het lopen betreft, 4 dagen zijn vanavond achter de rug en er zijn er nog vier te gaan. Vandaag bereikte ik het hoogste punt van de Hunsruek/ Rijnland Palts en het zou ook een lange dag worden. En dat werd het.

Iemand van het hotel bracht me naar de plek waar ik gisteren het pad verliet (dat scheelde 9 km) en na een kwartier bereikte ik de top op 816 meter.

De ‘top’ is een groot woord, het is meer een plateau dat in de winter ski gebied is. Er staan wat gebouwen en een uitkijktoren (die ivm Corona dicht was).

De route is erg goed aangegeven, er is 1 teken in verschillende kleuren en betekenissen. (Blauw-groen voor de route, oranje voor een afslag naar een dorp, paars voor een rondwandeling).

Op deze paal staan links de doelen en afstanden van vandaag: 8,6 km naar Borfink, waar ik mijn eerste stop wilde houden, met een kopje koffie? Wie weet, ik blijf hopen en anders had ik nog een sinaasappel.

Ik kwam om half 1 in Borfink aan en begreep er niets van. 4 uur over 8 km? Het was wel weer alleen maar op en neer, maar verschilde niet van de andere dagen en dan was mijn tempo meestal 3 km per uur.

Omdat er veel bomen waren omgewaaid, losgespoeld, waren er diverse paden afgesloten. Ook moest ik regelmatig over omgevallen bomen klimmen of er omheen zien te lopen. Na een uur wandelen kwam ik bij een bord waarop stond dat het pad veranderd was omdat er door de sneeuwval van de laatste winter hele stukken helling met pad in het dal waren verdwenen.

Het pad liep nu door en over (via een hele lange planken-brug) een moeras. Langs dit beeldige meertje genaamd het Tranendal.

Eindelijk in Borfink dus aangekomen bedacht ik met schrik dat als ik 2 km per uur liep, ik wel erg laat in Nonnenweiler zou aankomen, dus besloot naar de volgende plaats over de weg te lopen. Dat schoot ontzettend op: ik was er in 2,5 uur. Dan kon ik het laatste gedeelte wel weer de oorspronkelijke route lopen, deze ging op het laatst langs een stuwmeer.

Bij de stuw was een kiosk met een enorm groot terras dat helemaal leeg was. De deur stond open en achter het buffet stond een man dus kon ik om half 5 mijn eerste kopje koffie drinken.

Toen ik uitgeput op bed liggend nog even op de website de ‘actuele informatie’ van de route nakeek, bleek dat de verandering richting Borfink een uitbreiding van 5 km extra betekende. Zo had ik vandaag ongeveer 29 km gelopen. ‘Gelopen’ ……. als ik loop let ik doorlopend op geen teken te missen, je loopt soms uren door enorme bossen en ik moet er niet aan denken hier te verdwalen. En daarnaast zijn de paden soms stijl en glad. Ik heb mezelf aangewend stil te staan als ik rond wil kijken. Nou ja met al dat opletten kwam het dus geheel niet in me op dat een omleiding wel eens langer kan duren. Ik heb de vorige dagen wel de actuele informatie gelezen, maar toen was er niets bijzonders. Dus dacht ik laat maar zitten. Toch wel handig dus het wel te doen.