Ik moet tot mijn schande bekennen dat ik van Poesjkin nog nooit iets gelezen heb. Hij staat nummer 1 hier in Rusland en een bezoek aan het landgoed waarnaar hij verbannen is (geef mij zo’n verbanningsoord) en zijn graf is voor heel veel Russen belangrijk.
Op weg naar het landgoed ontmoetten we het oude Rusland.
Met een borst vol medailles.
Er was weer een gids………..
Zij vergezelde ons sinds Pskov, maar op het landgoed bleek nog een gids, speciaal voor daar te zijn. Er ontstond dus enige spanning tussen de dames, temeer omdat Svetlana, die ons de hele reis begeleidt, ook heel veel kon en wilde vertellen van haar favoriete dichter: Poesjkin.
Hier is de spanning al zichtbaar.
Het landgoed, waar ik heerlijk heb gewandeld, ik waande me even ‘De dame met het hondje’.
En dan het huis waarin hij woonde, een droomhuis op een droomplek.
De werkkamer van Poesjkin. Let even op het voetenbankje, midden links, hier is een plastic doosje omgezet, ter bescherming. Wij moesten om de kamers te bezichtigen plastic hoesjes om de schoenen doen. Alles was zo authentiek mogelijk. En zo moest het (terecht) blijven.
Er stond ook een kantkloskussen, want zijn verzorgster kloste kant. Echter, het werk was in de verkeerde richting opgespeld en het patroon was Deens. Zulke klosjes had ik ook nog nooit gezien, wellicht waren deze echt Russisch.
Het is gebruikelijk dat je bij een bezoek aan het graf er bloemen oplegt. Langs de weg naar het graf staan vrouwen die deze bloemen te koop aanbieden. Ik denk dat de opbrengst van de bloemenverkoop haar enige bron van inkomsten is.
Het graf. Het staat boven op een heuvel bij een kerk (die weer bij een klooster hoort).
Zoveel moois te zien, te lezen, te luisteren van en over Rusland.
Ik heb er minstens nog een heel nieuw leven voor nodig.
Van de bergen en het water 