‘Men ziet daar kleine stukjes van het werkelijke leven, bv als Tatjana Andreevena zegt: ‘Een fantastische stad. Schilderachtig en zeer ruig. Maar als jullie naar Novgorod komen in de zomer, als de lindebomen bloeien, dan kun je aangegrepen worden tot je er hoofdpijn van krijgt. Ik ben hier geboren, maar gedurende de witte nachten (zomers zijn er heel korte nachten) kan niemand geloven dat dit echt is. Je loopt door de stad, alsof je je diep onder water bevindt.’
Uit: De rook en het vaderland.
Dit is een heerlijke, rustige stad. We hebben hier langs de rivier gelopen, over de rivier gevaren, het Kremlin bezocht en ik ben op het Rachmaninovplein geweest, daar staat een standbeeld van Rachmaninov en…. zijn muziek klinkt er! Toen dacht ik even als ik hier zou wonen, dan zou ik op zo’n heerlijk stille, zonnige, nazomer zondagochtend op dit pleintje gaan zitten en zou ik gaan luisteren, alleen maar luisteren naar zijn 2e pianoconcert. (De weergave kon iets beter, want de muziek kwam uit luidsprekers, maar toch…….heerlijk zo’n zondagochtend)
De boottocht op De Volchorivier en het Ilmanmeer.
Op de boot ‘kijkt de (Russische) buurman weg’, hij wilde niet op de foto.
Zicht op de arcade van de markt. Veli Novgorod is een hanzestad. De markt was direct aan de rivier. Hiervan is alleen de arcade bewaard gebleven, de rest is weggebombardeerd in de 2e wereldoorlog.
Achter de arcade verschijnen de eerste kerkjes, daarover later meer. Want die kerkjes zijn zo mooi, en erin is zo veel moois te zien.
Ik had graag nog wat langer in deze stad gebleven. Er bleek nog een prachtig oud centrum te zijn, met lange lanen met lindebomen, waar mooie oude huizen stonden. Zalig hier een fiets te huren.
De kerken en kloosters
In en rondom de stad zijn enorm veel kloosters en kerken. Ooit stonden er 200 kerken, waarvan er nu nog 50 over zijn. Sommige worden gerestaureerd, maar volledige restauratie van alle monumenten is duur en daardoor niet mogelijk. De gebouwen hebben in de vorige eeuw(en) veel te lijden gehad; de bolsjewieken sloten de kerken en vaak werden deze daarna als opslagruimte gebruikt, en daarna werd er in dit gebied hevig gevochten in de 2e wereldoorlog, de stad lag midden in de
vuurlinie.
En nu staan ze daar, alsof ze ooit met een losse hand over de stad zijn gestrooid. Overal zie je de koepels tussen de huizen (letterlijk) oplichten.
Het klooster van Sint George
Een enorm complex, waarvan de kerk prachtige fresco’s had.
De wonderen van de schilderkunst en de techniek. Het is donker in deze kerken en de koepel (van de dom) is ver, hoog daarboven. Met de telefoon kun je hier prachtig foto’s maken, en daarna heb ik deze foto ook nog vergroot.
Alle muren zijn bedekt met prachtige afbeeldingen van verhalen uit de bijbel, heiligen, prinsen en prinsessen. Het zijn fresco’s direct op de muren geschilderd. De afbeelding is vaak een icoon. Maar in tegenstelling tot andere iconen zijn deze schilderingen speelser, zijn de mensen levend(ig), zijn ze niet zo schematisch en ‘strak’.
Daarna bezochten we de kerk van de Transfiguratie.
Dit kerkje is gebouwd in de 11e eeuw, de fresco’s zijn geschilderd in de 12e eeuw.
‘De beschrijving van de oude kerken is heel duidelijk: de stenen koude, het roest, het gebroken glas en van op de muren keken de heiligen dreigend toe. Hun kleren waren bedekt door bleke grassprieten, hun blote voeten stonden op koude stenen’.
uit: De rook van het vaderland.
Een kerkje waarvan het dak met houten dakpannen is bedekt, geheel vervallen, wat zou hier binnen ooit een rijkdom hebben gestaan.
En tenslotte de grote trots van Novgorod, de kerk van de Transfiguratie. (wederom). De fresco’s in deze kerk zijn geschilderd door Theophanes de Griek. Novgorod was rijk in die tijden, Theophanes kwam speciaal voor dit werk uit Byzantium. (12e eeuw).
En speciaal voor ons kwam deze dame de deur open doen.
De deurposten, de muren, de raampjes, alles is versierd.
En een uitvergrote foto (techniek!) van de fresco in de koepel, wat heeft dit gezicht een prachtige levendige uitdrukking.
Van de bergen en het water 