Vandaag staken we een gletsjer over. Van het ijs was weinig te zien, het was bedekt met zand (heuvels) en puin. De tocht ging eerst een half uur over de morenen (aan de zijkant), daarna was het afdalen en de vlakte op.
We deden twee uur over de oversteek. Onderweg kwamen we voorbij een meer met (bestoft) ijs. Alles is hier bestoft.
Daarna was het weer omhoog, waarna het uitzicht op Cokyo prachtig was.
Cokyo ligt aan een meer met prachtig azuurblauw, ijskoud water.
Er wordt driftig gebouwd in Cokyo, het heeft alles om een prachtig ‘resort’ te worden, ware het niet dat het hoog ligt, slechts op 2 dagen lopen vanaf Namche Bazar. En als je van Namche komt, met 1500 meter hoogteverschil is er weinig te genieten.
Het bouwmateriaal kan er niet per helikopter bezorgd worden, dus wordt dit allemaal door mensen de bergen op gedragen. De hele weg vanaf naar Lukla kwamen we dragers tegen met bouwmaterialen. (wij liepen ‘naar beneden’, in vier dagen).
Het is altijd weer schrijnend dragers te zien en het went nooit.
Het was een heerlijke lodge in Cokyo, met zalig eten. Het vroor er hard, ik kreeg ‘s ochtends het ijs op de emmer met waswater niet kapot en toen ik het ijs van het doorspoelwater kapot aan het hakken was, gleed de tandenborstel (die ik tussen mijn tanden geklemd had) uit mijn mond en viel in het toilet en verdween er soepeltjes is.
Tot dan toe geen dier gezien. Soms hoorde je een vogel. En toen, op weg naar (en in) Cokyo verschenen opeens deze vogels.
Van de bergen en het water 
Wat een ongelofelijke kleuren. Totaal onbegrijpelijk dat jij daar bent.
LikeLike
Ik kan het zelf ook haast niet geloven. Zoveel ongelofelijke kracht, ook in kleur van de natuur.
War is Nederland dan ‘zacht’ en groen he? En ook mooi.
Groetjes, Marga
LikeLike
En ik maar steeds denken dat je geen mogelijkheden of ontvangst had om je blog te schrijven. Heb ik steeds m.b.v youtube filmpjes en foto’s op internet door jouw ogen gekeken wat je die dag zou gaan zien en beleven. Huiveringwekkend mooi en zwaar. De leeftijd lijkt toch niet erg te tellen…
Kan ik nu fijn alles eens lezen en genieten van de weer schitterende foto’s.
Liefs
Dinie
LikeLike
Hoi Dinie, je hebt gelijk hoor, er is daar nauwelijks mogelijkheid wat wifi. Er is wel wifi (op dit meest populaire pad), maar dit kost geld, opladen kost geld en de batterijen lopen door de kou in een nacht leeg. En daarna is het wifi zeer wankel. Over het bericht Namche deed ik 20 minuten. Ik heb de laatste berichten in Kathmandu gemaakt, zodat ik ‘klaar’ naar India kan reizen. Het was inderdaad huiveringwekkend mooi en zwaar. Leeftijd! Ha, Lakpa zei toen ik voor de pas mijn leeftijd ter sprake bracht dat hij 3 weken geleden nog een vrouw van 73 de pas over heeft geholpen. Ik denk niet dat ik het dan nog zou kunnen. Ik ben erg blij dat ik het nu gedaan heb. Liefs, Marga
LikeLike
Het is indrukwekkend… dat landschap en dat jij daar loopt en dat je daar in die wildernis internet hebt!!!
Denk niet dat ik dat ooit ga mee maken. Nu een beetje door jouw foto’s
Kus
LikeLike
Oo, Oo, de laatste berichten stuurde ik uit Kanthmandu, zodat ik ‘klaar’ naar India kan reizen. Er was wel internet (op dit populaire pad) maar dat was veel gedoe. Maar het blijft een raadsel dat het mogelijk is, daar wifi. Op mijn eerste trektocht hadden we een satelliet telefoon bij ons. Liefs, Marga
LikeLike
Ha Marga,
Ik ben blij dat ik jouw reisschema naast me heb, dan kan ik zien wanneer deze tochten werkelijk waren. Indrukwekkende tocht, mooie foto’s. Ik zou dat soort tochten niet meer kunnen ondernemen.
Als het goed is ben je nu in Lumbini of vlak daarbij. Ik neem aan dat de rest van jouw vakantie qua inspanning een eitje is vergeleken met Dzongla en Cokyo en andere bergstreken. Ontspannen na al die inspanning. Opnieuw geniet ervan!
Groet,
Dik
LikeLike
Hoi Dik
Je hebt helemaal gelijk, ik zit inmiddels in het tropische Lumbini, een oase van rust. Met nog steeds stof. Ik ben blij dat ik de tocht nu heb gedaan, de jaren gaan tellen.
India heeft weer anders uitdagingen…….groetjes, Marga
LikeLike