De ziel komt te paard.

Vannacht om kwart over 1 landde het vliegtuig in New Delhi en na anderhalf uur wachten op de bagage kwam daar de douane: met een driedubbele check van het paspoortnummer, het visum, het ‘landingsbriefje’ en het maken van nog een foto, gevolgd door een duimafdruk (‘please, your left hand madam’) mocht ik ‘erin’. Gelukkig stond daar de afgesproken taxi te wachten en na een tocht door een donker Delhi met nauwelijks verkeer en af en toe een oplichtende vuurtje op de stoep waar de mensen die op straat moeten slapen zich aan warmen, kwam ik enigszins versleten in het hotel aan.

Ik sliep direct.

De volgende dag wist ik even niet waar ik was. In welk leven? Welk jaar? Welk land?

Het ontbijt verhelderde veel. Dit was Indiaas.

Daar werd ik ook door een Zweedse man aangesproken die vroeg of ik met hem meeging met een stadstour, hij had een taxi geregeld. Dit leek me wat veel deze dag, een hele dag auto in, auto uit. Ik wilde naar buiten, lekker lopen, dwars door de jetlag heen. Het hotel ligt aan de rand van de oude stad. Op weg naar het ‘nieuwe’ Delhi en de musea werd het een wandeling door een stad vol tegenstellingen. De mannen achter hun typmachine voor het kantoor van een advocaat en de yup die daar langs loopt via zijn oordopjes luisterend naar de iphone. De vrouwen die met hun handen het vuil van de straat moeten opvegen voor de winkel van H&M die ‘sale’ heeft.

Het was vandaag een feestdag ‘Beating of the Retreat’ (more military pageantry zei het boek). Alle officiele gebouwen, de musea, de bezienswaardigheden, alles was dicht. Hoe dichter ik bij Raipath (een grote boulevard waar de parade zou plaatsvinden) kwam, hoe drukker het werd met militairen, politie, zandzakken, roadblocks, enz. Het leek me een gezellig feest te worden. Toen er zwart gepantserde auto’s aankwamen rijden, met in het zwart geklede soldaten (?) getooid met bivakmuts en zonnebril, had ik er genoeg van. Ik ben heerlijk naar het park gegaan en heb daar wat rondgewandeld en lekker in de zon (25 graden….code 😊) op een bankje gezeten.

Ik ben met een tuk tuk weer naar het hotel gegaan. Plaatselijke tijd om half 8 ging het restaurant open. (Ik wil even niet weten hoe laat het nu in Nederland is). En daar at ik chaat, een soort snack. Deze was gemaakt van aardappels met kruiden. Een soort aardappelkoekje gegardeerd met yoghurt en granaatappelpitten. Dat laatste heb ik hier nog nooit gezien. De vooruitgang (?) ook hier. En ondertussen blijf ik maar denken aan die uitzending van Tegenlicht, afgelopen zondagavond op de televisie.