Diu

Diu is een voormalig Portugees stadje en valt rechtstreeks onder het gezag van New Delhi. Daarom geldt het strenge alcohol verbod van Gujarat er niet. En zo gebeurde het dat ik rond 2 uur bijna uitgedroogd een restaurant binnen viel en direct de kaart met gin-wodka-rum enzovoorts onder mijn neus geduwd kreeg. Ik dacht als ik zo’n glaasje zie val ik om, ik heb het maar bij een glas fresh lime and soda gehouden.

Diu was tot 1961 Portugees ‘eigendom’ en na een gewapende overval kon India het pas bij zichzelf inlijven. (Daarom valt het nog onder het gezag van New Delhi) Het is een piepklein stadje met een enorm fort. Dit is het grootste van alle forten die de kolonialisators in Azie hebben achter gelaten. Bovendien was het dankzij dit fort dat de Portugezen ‘de slag om Diu’ wonnen (van de Arabieren) en hiermee de heerschappij over de Indische oceaan (en de handelsroutes), met alle koloniale gevolgen van dien, kregen.

Ik ben niet zo’n forten type, maar na bovenstaande moest ik er toch even kijken. Er is sinds 1961 nauwelijks iets met het fort gebeurd. Langzaam neemt de natuur het weer over.

Daarna heb ik lang lopen zoeken naar de kerken alhier. 1 Kerk is museum geworden, de andere kerk wordt nog gebruikt en de derde kerk werd ziekenhuis(?). Mao deed dit ook, zo hij maakte van geloofshuizen bv een fabriek, maar een ziekenhuis? Ook dit bleek anders: de kerk stond er nog en het aanpalende gebouw was nu een ziekenhuis.

Alle kerken hadden prachtig houtsnijwerk. (Dat soms wel een stofdoek kon gebruiken). Het was overal verboden foto’s te maken. Per kerk zat er 1 persoon om hier op te letten. Deze zat echter zo, dat hij niet kon zien wat er in de kerk gebeurde. Iedereen nam dus foto’s. En ik ook.

Diu zou ook nog enige Portugese huizen hebben, ik weet echter niet hoe die er uit zien en heb geen echt mooi huis gezien.

Daarna ben ik dus 10 km terug naar het resort (eigenlijk een gewoon hotel, waar alles, behalve het wifi, werkt). Het ligt direct aan een mooi strandje en de zee. Tijdens de terugwandeling bleek dat dit 1 van de weinige en het mooiste strand is.

De kust wordt nml regelmatig onderbroken door rotsen, steile hellingen enz. Zo kon ik dus niet ‘langs het strand’ teruglopen, maar moest ik regelmatig langs de weg. En langs die weg is hier in Diu, een fietspad! Met de bekende verkeersborden die dit aangeven.

Verder geen fietser gezien, maar ik heb er heerlijk over gewandeld.