The big city

13 maart

Gisteren ben ik hier, in Mumbai, in 45 minuten vliegen met het vliegtuig aangekomen. Daarna was het nog 30 km naar het centrum, waar de taxi ruim 2 uur over deed omdat het verkeer uit 1 file bestond. Mumbai is enorm groot geworden, sinds ik hier 15 jaar geleden was.

Ik slaap in hetzelfde hotel als toen, ‘The Grand Hotel’. Een ouderwerts Indiaas hotel in het centrum. Aan de buitenkant van de kamerdeur zit een haakje, waar ’s ochtends het zakje met de krant aan wordt opgehangen. De lift heeft nog 2 deuren: een traliewerk dat moet worden opgeschoven en een deur. Er is weinig veranderd, behalve de receptie en de badkamers, deze zijn gerenoveerd: er is nu bv een ‘rain-shower’: een enorm oppervlak waar het water uitkomt.

Bij het ontbijtbuffet deze ochtend (4 obers: 1 bij het toastapparaat; 1 voor de bediening, buffet betekent hier dat je aanwijst wat je wilt hebben, het wordt daarna naar je toegebracht; 1 die de eieren ‘to order’ brengt en 1 die de andere 3 coordineert) brandde de toast aan. De ober van de toast kwam daarop met een luchtverfrisser spuitend langs. Hij spoot ook onder de tafels. In de krant lees ik dat gisteren de congrespartij in Ahmedabad de aftrap naar de nationale verkiezingen hield. (De stad hing vol met vlaggen). Dat is een sterke, Gujarat (en dus met Ahmedabad) is de thuisbasis van Modi.

Inmiddels is mijn was opgehaald en ga ik bedenken wat ik vandaag ga doen. En hoe. Er rijden hier geen riksha’s (de laatste fiets riksha’s zag ik in Allahabad) en geen tuktuks, alleen maar taxi’s en particuliere auto’s. De taxi’s passen dezelfde tactiek toe als de tuk tuks: ze snijden je vaak af of gaan plotsklaps voor je staan.

ik heb de halve dag gewandeld. Alles is dichtbij en ik had helemaal geen zin in een taxi.

Dit is het ‘VT’ het Victoria Terminus. Een prachtig gebouw in een stijl met Hindoe, Islamitische en Victoriaanse kenmerken. 34 Jaar nadat de eerste trein van deze plek vertrok was de bouw in 1887 voltooid.

Dit is de hal met de loketten. Hiermee vergeleken is de hal van het oude postkantoor aan het Neude in Utrecht er niets bij.

Vanaf dit station heb ik gewandeld, langs de universiteitsgebouwen (de Engelsen stichtten scholen en een universiteit voornamelijk om hiermee ‘het kader’ op te leiden dat voor hen moest werken). Toen ik dit veld over stak kreeg ik bijna een bal tegen mijn hoofd. Ik had niets in de gaten, gelukkig een ander wel.

Hiernaast staat een klokkentoren, gelijk de Big Ben. Hij klonk om 12 uur en – inderdaad – het zelfde.

Een klein beetje ‘Amsterdamse school’ in Mumbai. Dit gebouw stamt uit de dertiger jaren. Ik blijf me altijd verbazen over het feit dat de Engelsen de wil tot onafhankelijk totaal niet in de gaten hadden en over hoe snel de wereld kan veranderen.

Nog een icoon uit die tijd, de Regal bioscoop.

Morgen heb ik hier, bij Churchgate station, een afspraak met Reality Tours and Travel. Dan ga ik een wandeling maken door Dharavi slum. Een heel andere kant van Mumbai. Een soort ‘wijksafari’ maar dan zonder Adelheid Roosen. 60% van de bevolking van Mumbai leeft in de sloppenwijken. Het wordt geen ‘mensen kijken’ (maar dat is het natuurlijk toch wel ….) en 80% van de kosten gaan naar Reality Gives, een NGO die in de slums werkt. (Dus toch ook een klein doekje op mijn geweten). Hier de email met informatie. Hierin staan ook de kledingvoorschriften. Want ook hier in het moderne Mumbai zie je geen blote Indiase vrouwenbenen (een enkele man loopt in een sportbroekje) en bij hoge uitzondering een blote arm. Wel alweer een westerse touriste gezien in een afgeknipte spijkerbroek.