Vertrek uit Kolkata naar Patna en de Boeddhistische losse eindjes

De Howrah-brug

Ik ben met de nachttrein uit Kolkata vertrokken en het station staat op de andere oever van de Hoogly rivier. Het was heel bijzonder om ’s avonds over die enorm lange, prachtige brug te rijden.

Patna

Patna is de hoofdstad van Bihar, de armste deelstaat van India. Toen ik hier de eerste keer was trokken de ossen de ploegen op de akkers, 10 jaar later waren het traktors. En ieder jaar opnieuw tijdens de monsoon overstroomt een groot gedeelte van het land en moet alles weer vanaf de grond worden opgebouwd.

Bihar is ook de deelstaat waar de contract arbeiders in Suriname vandaan werden gehaald (toen de slavernij was afgeschaft), het zijn de voorouders van de Hindoestaanse Surinamers.

Anil Ramdas was 1 van hen, hij heeft Bihar en het dorp van zijn voorouders enkele keren bezocht en stichtte er een school. Ik heb hem nog een tijd hierbij financieel gesteund. Na zijn dood is alles in het slob geraakt.

In zijn colums in de nrc schreef hij ook veel over E.M. Forster, die Patna bezocht heeft. ‘A passage to India’ speelt hier. Zijn informatie klopte bij nader inzien niet helemaal, zo heb ik hier ooit in de bloedhitte lopen zoeken naar ‘de moskee van mrs. Moore’ uit die film. (mrs. Moore, zo prachtig gespeeld door Peggy Ashcroft). Die moskee blijkt dus helemaal niet in Patna te staan.

En nu ga ik op zoek naar de Barabar caves, waar een sleutelscene uit de film zich afspeelt.

Bihar grenst in het noorden aan Nepal en het grensgebied van beide landen is het land van de Boeddha: hier is hij geboren, heeft hij rondgereisd, heeft hij de verlichting bereikt en is hij uiteindelijk gestorven. Een aantal belangrijke plaatsen heb ik al eens uitgebreid bezocht, maar niet allemaal, de losse eindjes, daar wil ik nu naar toe.

Het Patna museum

Het museum is gesticht in 1912. Er staat nog een buste van de stichter in de hal. In het museum zijn diverse afdelingen: met Nepalees brons, met moderne kunst, met tanka’s, (een Indiase monnik is 100 jaar geleden op pelgrimstocht naar Nepal gegaan en heeft daar prachtige tanka’s verzameld en deze aan het museum geschonken) en een zoologische afdeling met opgezette dieren. Voor elk wat wils dus.

Ik wilde in Kolkata twee galerien met moderne kunst bezoeken, maar helaas waren beide gesloten. Maar hier kon ik gelukkig o.a. deze werken bekijken:

Champaran 1917. (In Champaran vond de eerste grote opstand plaats tegen de opiumteelt die de Engelsen de boeren in Bihar oplegden, zonder dat daar een redelijke betaling tegenover stond)

Zonder titel (er waren veel werken zonder titel, dit begrijp ik. Ook ik vind het vaak moeilijk de juiste woorden te vinden).

Het belangrijkste eigendom van het museum is deze relikwie van de Boeddha:

Het bevat: een schelp, enkele kralen, een gouden blaadje, een munt, enige aarde en iets waarvan men denkt dat het de as van het gecremeerde lichaam van de Boeddha is. Volgens Boeddhistische heilige teksten werd de as in 8 delen verdeeld en 1 deel hiervan werd (bijna 2500 jaar geleden) naar de heersers van Vaishali gestuurd.

Vaishali

Zodra je de stad uit bent, ben je op het arme platteland.

Vaishali is de plaats waar 1 van de 8 grote gebeurtenissen uit het leven ven de Boeddha, die er vaak verbleef, plaatsvond. Deze belangrijke gebeurtenis zou volgens de verhalen…. zijn geweest dat een aapje de Boeddha een bedelnap met honing gaf.

Toen hij de stad voor de laatste keer verliet keek hij met ‘een olifantenblik’ om en zei dat hij de laatste keer naar Vaishali had gekeken. (hij zou daarna snel sterven)

Er staan diverse stupa’s in Vaishali die in de verschillende gidsen soms verschillende betekenissen krijgen.

Wellicht is dit de stupa gebouwd op de plek waar de Boeddha de honing van de aapjes kreeg.

De leeuwen-pilaar is er later door keizer Ashoka (de enige Boeddhistische keizer) neer gezet.

Dit is de belangrijkste plek, hier zou de de urn met relikwien begraven hebben gelegen.

Op alle belangrijke Boeddhistische plaatsen is er door Japan een ‘Vredesstupa’ neergezet. Telkens precies dezelfde.

Onderweg naar de ‘leeuwenpilaar’ werd ik door een auto onderschept met een ontzettend aardig echtpaar met chauffeur. ‘It is much too hot to walk, please come in the car’. Het was inderdaad heet en ik heb dit aanbod blij met beide handen aangenomen. Het was een echtpaar uit Patna (zij doceert economie aan de universiteit, hij is een gepensioneerde bankier) dat regelmatig de bezienswaardigheden uit de omgeving bezoekt. Wat een heerlijke ruime belangstelling. Ze spraken erg goed Engels en we hebben de rest van de dag met elkaar doorgebracht.

Dit gebied is voor de 3 godsdiensten van India belangrijk: een gedeelte uit de Mahabaratha en de Ramayana speelt hier, de Boeddha heeft hier veel gereisd en een belangrijke Jain is hier geboren.

Hier staat het echtpaar (rechts) in een Jaintempel voor het beeld van Mahavira. (1 van de stichters van het Jainisme.

De tas. In haar tas had ze rijst-wafels want ze wilde afvallen. Voordat ze een wafel nam, at ze een pakje chips, en daarna ook. Dat schoot op.

De kurta komt uit Gujarat. We hebben uitgebreid over de prachtige stoffen aldaar gesproken.