De Barabar grotten

In ‘Passage to India’ beschrijft Foster de kale, gepolijste granieten wanden van de grotten als ‘zachter en stiller’ dan roerloos water.

Dit is de derde keer dat ik een poging waag deze grotten te bezoeken. De eerste keer durfde ik niet. In de gidsen stonden (en staan) veel waarschuwingen ivm bendes en gewapende overvallen onderweg. De 2e keer had ik vanuit Sarnath een taxi geregeld Om via de grotten naar Patna te rijden. Alles 20 keer doorgesproken enz. We passeerden het plaatselijke anwb bord en de chauffeur reed door. Hij was niet te vermurwen. En nu heb ik via het hotel wederom een auto geregeld en de ‘overeenkomst’ net niet schriftelijk vast laten leggen, maar het scheelde niet veel.

De grotten zijn waarschijnlijk de oudste uit rotsen gehakte grotten. De laatste 10 km er naar toe worden door de gids beschreven als ‘de slechtste weg uit India’.

uit de gids: Orientatie: ‘Het pad begint naast de parkeerplaats, naast het desolate en bijna lege museum en je moet een gids zien te vinden – voor deze ene keer essentieel, want hij heeft de sleutel van de grotten en een lamp’.

Nadat ik was uitgestapt en me tegen de zon had gewapend bood zich gelukkig al snel een man aan met een lamp. Hij zou me de grotten laten zien. Bij de eerste grot bleek dat zich daar de man met de sleutels ophield, de grotten werden met een enorme stellage afgesloten.

Hier sta ik in mijn Benazir Boettho outlook (de lipstick is gesmolten en ze droeg waarschijnlijk andere schoenen) bij het hek voor de eerste grot.

De grotten hebben inderdaad prachtig gladde wanden. Alle kenmerken hiervan zijn uitgebreid door de gids besproken. In de film komt een bepaald geluid voor. Dit was waarschijnlijk de echo. Ook deze werd herhaaldelijk gedemonstreerd.

Tenslotte wilden beide mannen betaald krijgen. Voor de sleutel en voor de lamp! Ik had hiervoor (1 biljet van) 200 rupees al uit mijn portemonnee gepakt. Ze moesten het maar delen. Voor de lunch waren er colddrinks en er stond een bord met samosa’s die er niet uit zagen alsof ze recentelijk gebakken waren.

Ik heb de chauffeur weer wakker gemaakt die onder de enigste boom lag te slapen en we zijn verder gereden naar Rajgir. Lunchen!