26 oktober Omdat ik bij de planning iets te voorbarig met de kilometers was geweest hebben we vandaag een stukje met de bus afgelegd. En natuurlijk reed de bus toen voorbij een prachtige tori. Volgens het Shintoisme bezielen onpersoonlijke krachten watervallen, bergen en bomen. Soms wordt er voor deze krachten: kami’s (een soort god) een schrijn gebouwd en bij de toegang staat een tori, als markering van het heilige gebied.
De tori is ahw de toegangspoort. Het is een zeer eenvoudig houten bouwwerk: een dwarsbalk die op twee staande balken steunt. Vaak is de kleur indringend rood, maar hij kan ook van bruin (van kaal hout) zijn of van cement. Door zijn vorm en ook door de kleur straalt hij kracht uit. Elke keer weer maakt het zien ervan indruk op me.
De bus reed dus langs de oceaan en daar ‘dook’ een tori op. Krachtig rood, en prachtig afstekend tegen de blauwe oceaan.
Bij aankomst in Nahari, waar we vandaag slapen, zat het me toch een beetje dwars deze niet echt gezien te hebben; volgens het boekje was het ongeveer 5 km heen (en 5 km terug……) en omdat het nog vroeg was trok ik de schoenen weer aan en ging op pad. Voor de terugreis keek ik voor alle zekerheid toch nog even op de dienstregeling van de busdienst die aan een paal bij de halte hing. Pech, hij ging net te vroeg terug, als ik die wilde halen dan zou ik moeten rennen.
Het was een prachtige wandeling langs de oceaan, de zon scheen, het was zaterdag namiddag en de rust daalde langzaam neer.
En ik maar lopen, lopen…….geen tori te bekennen. Uiteindelijk zag ik een enorme steen en een klein gebouwtje. Nu was het zo dat hier ergens langs de kust Kobo Daishi in een poeltje zijn wasje had gedaan. We hadden het niet nodig gevonden voor een wasje extra kilometers te lopen, zelfs niet voor een wasje van Kobo.
Maar een tori op die plek….. dat was toch weer duidelijk een voorbeeld van de verstrengeling van Shinto en Boeddhisme, dacht ik. Daar wilde ik dus best 5, nee 10 km extra voor lopen.
Maar de tori stond er niet. Verdwenen! Gemist! Verkeerde plek? Maar ik stond bijna op de plek waar de weg een scherpe bocht maakt om een klif. En tijdens de busrit zagen we hem na die bocht.
De tori was en bleef verdwenen. Uiteindelijk heb ik een paar foto’s gemaakt van het gebouwtje, de steen, de oceaan en het uitzicht in de hoop dat dit het poeltje van het wasje is. Maar ook dit weet ik niet zeker. En toen ben ik die 5 km weer terug gegaan.
Waar was die tori gebleven? Of stond hij nog verder weg? En was dit de plaats van het wasje?
Het bleven raadsels, maar de tori had me een prachtige wandeling gebracht. (Heel vrij naar Kafavis).
Van de bergen en het water 
Leuk die foto van jullie met de helmpjes op. Op de buurtborrel vrijdagmiddag vroeg iemand (Hans) nog of jullie veel last hadden van het slechte weer in Japan. Ik heb gezegd dat dat slecht weer en de doden meer in het noorden van Japan was/waren. Maar dat jullie wel regelmatig in de regen liepen.
Afgelopen vrijdag heb ik de laatste druiven van jouw wijnstok geplukt en de wijnstok bij jou en mij gesnoeid. Er zou wind komen en dan is het handig als de bladeren voor die tijd weg zijn.
Donderdag was de warmste oktobermaand ooit in ons land sinds de metingen: 19 of 20 graden Celsius. Inmiddels is het een stuk kouder maar voor komende week wordt er nachtvorst verwacht. Dat is de reden dat ik de bak met geraniums die nog buiten stonden bij jou in de keuken heb gezet. Ik kreeg jouw tuindeur niet open, het slot klemde en ik wilde toch niet mijn hele gewicht er tegenaan gooien. Dus ik heb de bak via de VanRee-Binnendijk Allee, mijn keuken, voordeur, Bergstraat bij jou het huis ingedragen.
Je hebt nog steeds geen interessante post gehad! Veel droog wandelweer.
Groetjes, Dik
LikeLike
Ja, en dan weet ik niet wie Hans is, maar doe iedereen de groeten bij de volgende borrel. Gelukkig inderdaad geen erge dingen meegemaakt, dat soort dingen realiseer ik me niet bij het maken van plannen. Dank voor je zorg voor de druiven en geraniums. Ik heb ook vaak moeite met het deurslot. We hadden de afgelopen dagen mooi weer, vannacht enorme buien, maar nu in de middag schijnt de zon weer. Groetjes, Marga
LikeLike
Jammer, dat je de tori niet gevonden hebt!! Had je toch verdiend met je inspanningen.
Het lijkt wel op de wandeling, die wij maken: het marskramerpad, we lopen ook steeds fout en weten niet wat we fout doen.
Ik hoop, dat jullie niet teveel last hebben van de tyfoons, die het land steeds teisteren. Hopelijk niet al teveel regen!!!
geniet ze , liefs, machteld
LikeLike
Tot nu toe hebben we veel geluk, ja het lijkt soms wel op het marskramerpad, alleen klopt het boekje nu wel, maar vergis ik me soms…….groetjes, Marga
LikeLike
Hoi Lieve Marga wat goed van jou om dingen toch weer te herpakken en toch op pad te gaan. Soms is het goed om dingen te doen waar je later anders spijt van krijgt.Dus op pad om een Tori te zijn.Helaas maar je hebben genoten van de wandeling.kus Ria
Outlook voor Android downloaden
________________________________
LikeLike
Goh Marga, wat maak je toch een bijzondere reis in een heel andere wereld. Ik kan het bijna niet bevatten…. zo anders als mijn leven met inmiddels weer mijn werk (2 dagen gr. 4/5), kleinkinderen en ik kan hier zeker niet zonder internet. Af en toe lees ik een paar verslagen, dan kan ik er nog iets van meekrijgen. Ben blij dat jullie niet veel last van de tyfoons hebben.Jouw mooie foto’s illustreren je ervaringen op heel bijzondere wijze. Dank daarvoor.
Liefs, Paula
LikeLike
En nog van harte gefeliciteerd Paula! Ik hoop dat je een mooie dag hebt gehad. Ik vind het goed van je dat je weer voor de klas staat en 2 dagen is te overzien he? Is de school bij je in de buurt? Of moet je ver fietsen? Liefs, Marga
LikeLike