Hiroshima ’Peace tourism’

Vrijdag 22 november ‘Tegenover’ Matsuyama ligt Hiroshima. Het is vlakbij, dus vandaag zijn we er met de ferry naar toe gegaan.

Het Vredespark:

Uit: Japanse kronieken: Hiroshima, juni 1943. Alle gezonde mannen zijn aan het front en vele jonge vrouwen werken in de oorlogsindustrie van Nagayo of zelfs in de kolenmijnen van Kyushi. De stadsreiniging is dus in handen van oude vrouwen en soms zelfs van Boeddhistische nonnen, die uit hun kloosters zijn geplukt. De vrouwen die in juni de straten van Hiroshima vegen hebben misschien wel tussen het straatvuil het volgende blaadje gevonden:

‘Zolang het keizerlijke rescript de overtuiging zal onderschrijven dat Japan even oud is als de Hemel en de Aarde, zal Amerika tot de ondergang gedoemd zijn…………..’ (einde citaat)

We zijn eerst naar het herdenkingspark over de aanval met de atoombom gegaan. Op de folders van het toeristenbureau staat ‘Hiroshima Peace tourism’ en ik ben nog aan het denken wat ik daar van vind.

De Dome van de foto hierboven is het enige gebouw dat na de atoombom is blijven ‘staan’ en dit is nu het krachtigste monument dat aan de aanval herinnert. In het park wordt op verschillende plaatsen herdacht, er zijn monumenten voor de kinderen, voor de burgerbevolking, voor de toen aanwezige buitenlanders enz. En er staat een eeuwige vlam, waar elk staatshoofd dat Japan bezoekt een krans legt. En er is een museum.

Een bezoek aan het complex is voor alle scholen verplicht.

In het museum is een groot overzicht van de aanval en de directe gevolgen te zien. Er hangen verschrikkelijke foto’s en ofschoon er bij de deur een bord hangt waarop de leraren wordt gevraagd de kinderen hierop voor te bereiden (in het Japans en Engels opgesteld) vind ik deze beelden veel te erg en veel te veel voor kinderen. Er was een soort speurtocht voor hen en in het museum bekeken ze alle foto’s vol belangstelling.

Het Museum en het park maakten weer erg veel indruk op me.

In het museum bleef ik weer op zoek naar andere en meer informatie over de Tweede Wereldoorlog; de rol van Japan, die van de keizer (deze wordt nergens genoemd), de aanloop naar de oorlog, kortom hoe begon het en hoe liep het af.

Daarna, om alles te verwerken, zomaar een beetje door de stad gelopen.

We bekeken een (duur) warenhuis:

Bij de restaurants is vaak een soort etalage waarin het menu, in plastic uitgevoerd, te zien is. (Zodat je in ieder geval weet wat je bestelt). Het ‘nationale’ gerecht van Hiroshima is een, ik noem het maar ‘hartige pannenkoek’. De bodem is een zoete pannenkoek, met daarop: gekookte kool, een ei, tofu, vlees, iets onbekends enz. Alles naar keuze, bij voorkeur in laagjes. En tenslotte een flinke scheut soyasaus. Ik at er 1 de vorige keer, nu konden we zo’n restaurant niet vinden en hebben in een grillrestaurant gegeten. Dat gaf wat gedoe, ze eten hier enorm veel vlees (wat me de vorige keer totaal niet is opgevallen). Vleesloos kan, maar dan wel vis. En naast de vis lagen koolbladeren, plakjes ui, paddestoelen en paprika op de gril.

Typisch Japan, ze zijn gek op planten en bloemen. Ik heb onderweg nog nooit zoveel plantenwinkels gezien. Hier zijn jonge plantjes langs de Peace boulevard neergezet.