Zaterdag 23 november Terug op Shikoku moesten we weer terug naar het pad en volgens het boekje was er een korte route naar tempel 52, dus gingen wij vol goede moed op zoek naar dit pad. Na wat zoeken en 1 verkeerde keuze kwamen we op een pad, erg overwoekerd (weinig gebruikt?) dat we toch maar, (ondanks dat we hier geen tekens zagen) vervolgden. Na een uur kwam er een man ons tegemoet die ons kon geruststellen, het was het goede pad.
Na enkele uren (en tempel 53) bereikten we weer de (nu) zee, de Seto binnenzee. Er staan nog wel borden waarop staat aangegeven hoeveel meter je boven de zeespiegel bent en er zijn ook nog borden die wijzen naar de ‘rescue places’, maar er zijn geen hoge tsunamitorens meer.
We sliepen deze nacht bij warm water bronnen (?) aan zee. Het water was weer 40 graden, er waren weer bubbel baden en je kon ook buiten in het warme water liggen. Bij de kamer hadden we ook nog een soort privé warm water bad. Het was allemaal zalig. Ik werd er doodmoe van en heb die nacht 11 uur geslapen.
Zondag 24 november Nu ik dit ‘s avonds om 9 uur typ lijkt het vertrek vanochtend uit het bronnenhotel alweer ‘jaren geleden‘. En het was maar 13 uur geleden. ‘Tijd’ is een raar iets. Op een dag maak je zoveel mee en zie je zoveel dat het ‘s avonds lijkt alsof je ‘vol’ zit en de notie van ‘een dag lopen’ geheel kwijt bent. Als ik de foto’s van 5 weken geleden zie denk ik ‘het lijkt wel een leven lang geleden’.
Bij het ontbijt krijg je heel vaak wat gedroogde kleine wormpjes? Visjes? Nou ja, hier liggen ze dus te drogen, het zijn wormpjes.
De daken zijn hier met allerlei beesten versierd. Aapjes, vogels, leeuwen enz. Deze versiersels en dakpannen worden in dit gebied gemaakt.
We zijn inmiddels in Imabari aangekomen, een grote stad met een enorme haven.
De secularisatie heeft hier duidelijk toegeslagen, toen ik de weg naar een tempel aan een jonge vrouw vroeg wist ze dit niet (hij bleek om de hoek), de osetta staat ook op een laag pitje en op dit tempelterrein kun je ook parkeren.
Tussen alle nieuwbouw stonden ook nog enkele oude huizen.
We slapen vandaag, maandag 25 november, in een tempel op een berg. Een prachtige tempel met een heerlijk gastenverblijf met 2 gasten: wij dus. Op face book wordt er gewaarschuwd dat ‘alles vol is’ en dat je minstens 2 dagen van te voren De slaapplaats moet reserveren, maar wij merken hier weinig van. Het verslag van vandaag volgt later want de internet verbinding is zwak. Op de tv (die voor ons werd aangezet) is het journaal met de paus, hij blijkt ook in Japan te zijn: met juichende mensen in een voetbalstadion (niet helemaal vol), en de paus die kussend en zwaaiend wordt rondgereden. Hij bezoekt nu de keizer. Hiervoor was er een kookprogramma. Het is allemaal op z’n Japans, maar verder zijn de tv programma’s zeer herkenbaar en net als bij ons. Alleen nemen de presentatoren als het journaal is afgelopen met een buiging afscheid. Dat zie ik ze bij ons nog niet doen.
We hebben weer zalig gegeten. Voor het eerst een vorm van bruine (en toch ook klevende) rijst. Het eten werd opgediend op dit beeldige lakwerk servies. Helaas heb ik er geen ruimte voor in de rugzak.
Inmiddels is ‘Met het oog op morgen’ gedownload (45!minuten) dus ik stop er voor vandaag mee. Morgen is er weer een dag. Wie weet met een snellere internetverbinding.
Van de bergen en het water 