berichten van een veranderde wereld

Toen mijn moeder gestorven was en ik elke dag weer naar het ouderlijk huis moest om van alles te regelen, ging ik vanaf het station Haarlem met de bus daar naar toe. In mijn herinnering regende het altijd (het was januari) en in die bus las ik ‘Heir to the glimmering world’ en dit zo lezende in die bus in de regen, het waren de enige momenten in die periode dat ik me niet verdrietig, ontheemd of ‘wees’ voelde. in tegendeel ik voelde me toen veilig, beschermd in die bus.

Misschien zijn we nu, in deze (nog steeds durende) corona tijd allemaal ‘Heirs to the glimmering world’ – of misschien is het alleen maar omdat het ritme van ‘Berichten van een veranderende wereld’ het zelfde klinkt als de titel van dat boek, maar in ieder geval toen ik bedacht ‘laat ik weer eens iets op het blog schrijven’ – toen moest ik de hele tijd aan dit boek denken. En niet alleen wbt de titel, het boek gaat over emigranten en hoe ze hun leven in het nieuwe land hernemen, opbouwen, leven. Nou ja dat zijn wij nu ook, migranten naar een andere wereld.

Dus vandaar…. berichten van een veranderende – veranderde wereld, die nog steeds glimmering is.

Op mijn wc hangt het toegangskaartje van de tentoonstelling ‘De aanbidding van het Lam Gods’ uit Gent. Dit is een foto van de folder, fotograferen was verboden. Met ‘Het Lam Gods’ wordt Jezus bedoeld, Agnus Dei: ‘Als een lam werd Hij ter slachting geleid’. Het offeren van en het bloed van het lam zijn in de godsdiensten van het Midden Oosten een vaker gebruikt beeld. Als je ernaar googled wordt het allemaal erg bloedig, opofferend, Christelijk dus – dus met dat googelen stop ik nu. Het gaat mij op de schoonheid en de blik van dit lam.

Wat kijkt dit lam prachtig de wereld in. Niet echt als een lam dat naar de slacht wordt geleid lijkt me. Eerder ‘wie doet me wat’, het straalt waardigheid uit. Het zegt iets over de tijd dat het geschilderd werd. Het ging goed met Gent in die dagen, de handel floreerde, de stad bloeide. Het zijn nog Middeleeuwen, maar er straalt al een zelfverzekerheid uit. Het veelluik waar dit lam op staat is klein, het bestaat uit 12 panelen die aan beide kanten beschilderd zijn. Een prachtig ‘Middeleeuwse stripboek’ vol symboliek. Het werd geschilderd door de gebroeders van Eyck, in opdracht van de koopman Joost Vijd, die hiervoor een kapel in de St Bataafskathedraal liet inrichten.

Het toegangskaartje staat op 3 maart, dus dit is precies een jaar geleden. In België heerste al corona, maar van maatregelen op straat, in het museum, in de winkels heb ik nauwelijks iets gemerkt. zo ben ik heerlijk uit eten geweest. In de trein echter heerste al een vreemde sfeer, ik had toch een gevoel van ‘kan ik hier nog wel zijn?’ Het was mijn laatste ‘echte reis’. Ik geloof dat minister Bruins ‘dat briefje’ al had ontvangen, van het eerste corona geval in Nederland en hierna zou ook Nederland in een ‘intelligente lockdown’ geraken. Ik ga nog even uitzoeken wanneer dat was.

En sindsdien zitten we dus soms stevig, soms los, (en intelligent?) in een lockdown. Mijn leven is veranderd……en toch weer niet. Wat zal volgen zijn berichten van dit veranderde, veranderende leven.

‘Heir to a glimmering world’, daar wil ik nog even op terugkomen. Er staat niet ‘Heir from’ wat ik zou vertalen als ‘erfgenaam van’, maar ‘Heir to’ ook dit betekent ‘erfgenaam van’ maar als je ‘erfgenaam naar’ op google translate zet, dan verschijnt ‘heir to’. Ik ga dus van beide uit, we hadden een glimmering world geërfd, en we gaan deze erven. (in het boek is het tenslotte ook niet duidelijk welke wereld bedoeld wordt, maar misschien was dat juist de bedoeling). En in ieder geval een titel waarvan je bijna over elk woord kunt na denken.

Leuk als jullie mijn blog weer lezen, reacties zijn welkom!