Dwars door Exmoor

Na een ‘full English breakfast’ (min de worstjes en de black pudding) moest ik dus direct weer die steile heuvel op terug naar de route. Die ging al snel een dal in en liep de hele ochtend verder langs het riviertje de Barle.

De vorige keren was ik hier begin mei en nu, een maand later is er van de grote velden met bluebells of wilde knoflook niets meer te zien.

Het pad loopt naar de ‘Tarr steps’. Dit is een brug over de rivier helemaal uit enorme stenen opgebouwd. Maar voordat je daar aan komt moest ik over nog veel meer stenen gaan.

Het boek ‘After Buddhism’ van Stephen Batchelor heeft een foto van stepping stones op de voorkant. Ik vind dat zo’n mooie metafoor: stenen om zo naar de andere oever te gaan. Altijd als ik deze stenen zie moet ik aan dat boek denken.

Tenslotte verliet ik de rivier via de Tarr steps en ging het direct weer heuvel op.

Ik sliep vannacht (en ook weer de komende) in een boerderij. Wat een geheel ander leven hebben de mensen hier. Voor een winkel moeten ze 25 km verderop en buren zijn er ook niet dichtbij. De vrouwen van de vorige en deze boerderij, die het slapen van de gasten organiseren bleken vriendinnen. De boerderijen hebben hun eigen bron waar ze het water uit halen.

Vandaag, 1 juni had ik een lekker kort dagje rustig lopend door de velden op weg naar Knowstone. Onderweg werd ik ‘aangehouden’ door een boer op een soort bromfiets (het zal een naam hebben, ik weet hem niet). Ze waren koeien van het ene naar het andere weiland aan het verplaatsen en deze koeien gedroegen zich soms wat agressief naar vreemden. (Hij ging het pad dus een stukje af om eventuele wandelaars te waarschuwen) Ik moest op een bepaalde plek even wachten tot de koeien voorbij waren.

Ik was erg blij met de waarschuwing. Ik ben ooit op een weiland ‘achtervolgd’ door koeien en had toen geen idee of ze kwaad of goed in de zin hadden. Ze zagen er vrolijk uit, maar ja dat is ook maar een idee. Ik kon toen met rugzak op de rug nog net op tijd over een hek klimmen, ik weet niet of ik dat nog zou kunnen.

Hierna was ik al vlug in Knowstone. Daar stond een kopje op de kaart, dus hoopte ik er ook een kleine lunch te kunnen eten. Er bleek een inn te staan, dus ik naar binnen. Een restaurant met een Michelin! En omdat de eetmogelijkheden in dit gebied nogal variabel zijn ben ik er heerlijk van de lunch gaan genieten.

Het was daarna nog een uurtje lopen en toen was ik in Bowden Farm waar ik vannacht slaap.

Ik heb inmiddels mijn eerste wasje gedaan en daarna thee (met scones) in de tuin, het lijkt wel vakantie.