Chivelstonehouse…..

Donderdag 9 juni (vervolg). Ik slaap vannacht in een b&b in Chivelstone. Op de kaart die ik bij me heb is dat ongeveer 1 mijl van het pad af en staan er 5 huizen en 1 kerk in dit plaatsje. Op mijn overzicht heb ik er Shallingtonhouse van gemaakt dus ik op zoek…. tussen die 5 huizen en de kerk. Ik vond het natuurlijk niet en probeerde te bellen. Probeerde, want de telefoon doet het hier regelmatig niet. Bij de kerk kreeg ik contact (zou het aan de plaats liggen?). Mij werd uitvoerig uitgelegd hoe ik moest lopen. ‘On the other side of the valley’ hoorde ik nog net. Ik moest in ieder geval terug, dat was duidelijk. Ik ontmoette een echtpaar en vroeg de weg. Zij wisten het niet, ‘We are here only for a holiday’, maar wilden me wel graag helpen. Ook hun telefoon werkte niet. ‘Then we’ll walk with you (met de hond) until you reach the place’. Een kleine vrachtwagen met een open bak stopte. Erin zat een vrouw, met ongekamde wilde haren, gekleed in een trui en onderbroek, vergezeld door 4 eveneens vieze honden die naast haar op de zitplaats lagen. Ook zij kende het adres niet. Maar ze kende iemand ‘who knows everybody here, I’ll drive you there, please jump in the back, the frontseats are occupied by the dogs’. Ik antwoordde dat de sprong te hoog voor me was, ‘then you can step on the wheel’. Ook dat leek me niet haalbaar. Ze dacht nogmaals na en zei toen dat het huis wat ik zocht niet bestond. ‘It has to be this house’. Ik zei haar dat ik haar achterna zou rennen als dit fout was (hierna reed ze luid lachend weg) en liep met het mij vergezellende echtpaar (en hond) naar de ingang van het huis. Na enig geroep verscheen een lieve oude vrouw die bevestigend knikte toen ik haar vroeg of we elkaar zojuist via de telefoon hadden gesproken.

Ik slaap dus deze nacht in een enige, oude, authentieke Engelse boerenwoning. Toen ik me geïnstalleerd had kwam de vrouw naar boven. Ze had geen zin om te koken, had ik misschien zin om met haar en haar man mee te gaan naar de pub, 5 mijl verderop. Nou dat leek me natuurlijk heerlijk, ik had me helemaal niet gerealiseerd misschien wel in een dorp te komen van 5 huizen dat misschien wel een kerk, maar geen geen pub had.

Ik had graag van bijna iedereen in deze pub een foto gemaakt. De vrouw die me verzocht achterin de bak te springen was hier zeker niet de enige in haar soort. Ik durfde niet, helaas. Maar ter illustratie: er zat ook een vrouw in haar b.h. (En toch, zo warm was het niet) en er liepen 6 honden rond. Ik at hier natuurlijk fish and chips. (De azijn, die over de patatten moet heb ik laten staan). Het was heerlijk en heel gezellig.