En zo gaat het verder, alsmaar op en alsmaar neer

Maandag 8 augustus

Toen we wakker werden bleek er een gletsjer op de berg ‘aan de overkant’ te zijn. Het lijkt zo dichtbij.

Maar nog flink ver weg.

En staat gelukkig…..niet op ons programma. Direct achter de Refuge liep het pad verder richting grens met Zwitserland. Op de pas stond nog een kantoortje van de douane, dit was dicht.

Een kruispunt van wandelpaden op de grens.
Nog een blik terug, naar Frankrijk.

En toen liepen we zomaar Zwitserland binnen en bleek er dus verder niets veranderd te zijn.

Verkoeling vlak onder de pas in een zuchtje wind.

We sliepen dit keer in het plaatsje Samoëns, in een appartement. Het kostte enige moeite er binnen te komen (opbellen naar een buro, deze spreken rap Frans (wij dus niet), gedoe met codes, enz.) Maar uiteindelijk waren we binnen. Ofschoon het plaatsje vol met toeristen zit was het moeilijk een restaurant te vinden en dat dan ook nog open was. Maar uiteindelijk heerlijk buiten gegeten en naar de flanerende mensen gekeken. (En even een zwierige rok gemist om mee te lopen door de Grande Rue)

Dinsdag 9 augustus

Omdat de eerstvolgende Refuge 9 uur lopen is, (dit getal is volgens het boekje, het worden er meestal veel meer), wilden we ons op een parkeerplaats 500 meter de berg op laten afzetten. Dit hadden we met behulp van Franse mede wandelaars telefonisch en via de mail met een taxibedrijf geregeld. Dachten we. Na een uur staan wachten langs de straat hebben we maar een andere taxi gebeld, die zei binnen een half uur te komen. En hij kwam! Maar al met al begonnen we een ruim anderhalf uur later met wandelen. Niet echt fijn in de warmte.

Zicht op de Mont Blanc.

En nu moet ik een heleboel foto’s overslaan omdat er hier bijna nooit wifi is, ik gebruik dan het wifi van mezelf via de telefoon maar daarmee komen de helft van de foto’s niet over.

Maar het ging dus eerst uren omhoog via een onmogelijk pad, daarna heerlijk gelunched op een alpenweitje, weer wat gedaald en geklommen, nog een tweede ‘colletje’ (rond de 2000 meter, ik blijf hijgen op alweer een onmogelijk pad) en toen stond ik bij het laatste richting bord, met bovenaan ‘refuge’ de Moede Anterre.

En daar slapen we nu. Vanuit de eetzaal heb je een stilmakend uitzicht op de Mont Blanc (met ondergaand zonlicht, opkomende maan enz. Maar ook dit is voor mijn telefoon camera teveel, de foto’s geven het niet goed weer, en daarna verschijnen ze niet op de iPad.

Er is de afgelopen 50? 100? Jaar niets veranderd in deze Refuge
Het uitzicht.

Dat probleem is opgelost……. en nu morgen, woensdag 10 augustus nog.

4 Reacties op “En zo gaat het verder, alsmaar op en alsmaar neer”

  1. Omdat je geen nieuwe berichten plaatste en je al een berg af bent gesuisd, dacht ik even dat er iets was gebeurd. Gelukkig alleen maar geen WiFi!
    De wel geplaatste foto’s zijn prachtig. Ik vind het wel een onbegrijpelijk zware tocht. Heel mooi, maar heel zwaar lijkt me.
    Houd je goed en geniet.

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: