Und immer, immer wieder geht die Sonne auf

Dag 3: van Roetgen naar Monschau.

Tja, hij komt elke dag weer op, maar laat zich niet elke dag zien. Vandaag was het grotendeels bewolkt.

Soms scheen daar een enkele zonnestraal, heel even.

En zomaar opeens wandelde ik België in. Geheel onverwacht. Wie weet zou ik ook nog door een stukje Nederland gaan…..(zo zie je maar weer, mijn topografische kennis is soms ver te zoeken).

Qua waarschuwen pakte België voor de zekerheid in vier talen uit.

Na de ‘verloren Eerste Wereldoorlog’ (zo vertelt het Duitse gidsje) ging dit gebied naar België. En zo werden Roetgen en Monschau grens plaatsen. Daarna gaat de uitleg verder: en zorgde dit ervoor dat na de Tweede Wereldoorlog er een bloeiende handel in smokkelwaar ontstond. En tegenwoordig is de grens niet meer merkbaar. (Aldus nog steeds het gidsje). Kortom, een ingewikkeld verhaal waar ik niet veel van begrijp.

Voor de argeloze wandelaar betekent dit dat er zodra je ‘in België’ loopt er andere tekens zijn.

En welk verhaal zit er achter dit bord?

Ik liep 4 uur door dit gebied over een tot mijn verbazing goed aangelegde verharde weg. Het gebied bestond hoofdzakelijk uit hoog veen en langs de kant van de weg stonden diverse kruizen. Het bleek een oude pelgrims weg tussen Aken en Trier te zijn. Op foto’s was te zien dat er vroeger grote massa’s mensen liepen en dat er langs de weg ook enkele gebouwen stonden.

Hoog veen.

Nu stonden er nog wat schuilhutten voor de wandelaars en was het er heerlijk stil. Er moet ook nog een grenssteen hebben gestaan, die heb ik niet gezien, maar wel een jong hertenkalfje, zomaar midden op het pad dat al snel weer verdween. Vlak daarna bereikte ik het hoogste punt, van deze dag en van deze tocht: 658 meter.

Uitzicht op de Eifel.

Daarna was het weer gestaag naar beneden, naar Monschau.

Waar de regenbui eindelijk ‘los ging’.

En sindsdien is het niet meer opgehouden met regenen. Er staan hier mooie gebouwen, waar hoofdzakelijk restaurants, hotels en souvenierwinkels in zijn. Tussen de buien door heb ik een bakker gezocht, maar alles is ‘tourismus’. (Een paar km verderop is het nieuwere Monschau, maar ja dat is weer een paar km door de regen)

Een enkele tourist trotseert de regen.
En de natuur juicht van al dat water.

2 Reacties op “Und immer, immer wieder geht die Sonne auf”

  1. Hi Marga,

    Net op de radio hoorde ik het volgende bericht ( tekst NOS Nieuws):

    Duitse spoorpersoneel staakt vanaf zondagavond

    Het Duitse spoorwegpersoneel legt vanaf zondagavond het werk neer voor vijftig uur. Dat maakte de spoorvakbond EVG bekend.

    Dat betekent ook dat de internationale ICE-treinen van Nederland naar Duitsland vervallen, meldt een woordvoerder van de NS. Hoe laat de eerste ICE-ritten op zondag worden geschrapt, is volgens de woordvoerder nog niet duidelijk.

    De staking duurt van zondag 22.00 uur tot woensdag 00.00 uur en is het gevolg van een slepend cao-conflict met Deutsche Bahn (DB) en andere spoorwegbedrijven. EVG had al gedreigd met nieuwe acties, die langer zouden duren om de eisen voor een flink hoger loon kracht bij te zetten. De vakbond wil dat spoorwerknemers gecompenseerd worden voor de hoge inflatie.

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: