‘Last night I dreamed I went to Manderley again………’

Qua ontbijt ben ik geheel geïntegreerd, ik had deze ochtend o.a. ‘kippers’. Gerookte haringfilets. Het waren ooit 2 grote haringen en met al het andere wat er nog meer bij het ontbijt wordt geserveerd was dit weer een enorme maaltijd. Ik heb gelukkig alweer een tijd geleden besloten het ontbijt als warme hoofdmaaltijd te beschouwen. En elke plaats krijgt een kans op de hoofdprijs: voor de lekkerste salade. Deze prijs is nog niet uitgereikt.

Ik ben inmiddels in Fowey aangekomen, een beeldig plaatsje aan de monding van de Fowey river, nog maar twee dagen te gaan tot Plymouth. (Zei ze met een brok in haar keel, aan alles komt een einde.)

Fowey is bekend omdat Daphne du Maurier hier heeft gewoond. Bekende boeken van haar zijn Jamaica Inn, Rebecca, Don’t look now en the Birds. Allen door Hitchcock verfilmd. Ze heeft op veel plaatsen in Cornwall gewoond en is net zoals Poldark erg bekend. Met het volgen van beide is in Cornwall een lange vakantie te plannen.

Maar Fowey heeft de eer de belangrijkste plaats te zijn. Ieder jaar wordt hier een literair festival rond Daphne Du Maurier georganiseerd, er is een museumpje, een winkel en er staan diverse huizen waar ze heeft gewoond.

Manderley zou daar een van moeten zijn, maar in de film ‘Rebecca’ is dit een groot kasteel, en hier is geen kasteel te bekennen. Niet op de kaarten, niet op de plattegronden, niet als doel van een wandeling, nergens.

Dit zou het huis moeten zijn waarop Manderley is gebaseerd. Ik ben er op weg hiernaar toe ervoor omgelopen. Maar het lijkt niet op de foto’s van de huizen waar ze heeft gewoond.

‘Rebecca’ was een boek dat mijn moeder had. Ik zie het nog staan in de boekenkast en weet niet waarom ik het niet heb bewaard. De meningen zijn erg verdeeld, maar ik zou het omschrijven als een damesroman. Het is een melodrama: een onwaarschijnlijke liefde, een verschrikkelijke huishoudster, een onduidelijke moord en een dramatisch slot.

Er is een prachtige zwart-wit film van gemaakt met een knappe, jonge Laurence Olivier. Zo’n film die met Kerst door de bbc wordt uitgezonden. Heerlijk.

Een klif met een schuur aan de zee speelt een belangrijke rol. En dat zou hier moeten zijn.

Nou ja, ik ben maar lekker door het stadje gaan wandelen, heb het museum en de boekwinkel bezocht en daarna heb ik de ferry naar de overkant genomen en vandaar een prachtige wandeling naar nog een huis van haar gemaakt.

Tenslotte heb ik me in een heerlijke tearoom teruggetrokken met thee en scones. (En iets teveel clotted cream)

‘A man and his dog……..’ ik ben vandaag 6 pitbulachtige honden tegengekomen. 6!

In alle gevallen trok de hond de man met de riem vooruit.

De wandeling naar het andere huis ging weer door een prachtig bos.

De witte bloemen blijkt wilde knoflook te zijn, en gelukkig waren er weer trappen, ik zou ze toch ‘ns vergeten.

En uiteindelijk bereikte ik het huis ‘Ferryside’, de naam alleen al is prachtig, de foto is (natuurlijk) vanaf de ferry genomen.

Wat je ook van haar boeken vindt, ze wist wel de plekjes waar je fijn kon wonen.

En tenslotte kwam ik in de b&b van vandaag, een boerderij.

Nog zo’n plaats waar ik wel zou willen wonen.