Rajkot – Palitana – Bhavnagar

Woensdag 6 maart

De wegen en het vervoer zijn hier veel beter dan wat de gids erover schrijft, dus ik kon enkele omwegen (Bv 2 keer naar Ahmedabad) schrappen. Ik ben driekwart dag in Rajkot geweest, hoofdzakelijk om het huis te bezoeken waar Ghandi in zijn jeugd heeft gewoond.

Omdat de menukaart ivm het festival de laatste dagen wat karig was, ben ik eerst lekker, uitgebreid gaan lunchen. Een restaurant was moeilijk te vinden. Een portier wenkte me. Ik moest een trap op en zou dan, en jawel ik stapte een modern restaurant voor jong publiek binnen. Ik kwam in een andere wereld terecht. Aan de muur nostalgische foto’s van de Beatles, Marilyn Monroe enz. en snelle jonge obers met een enorme kuif.

Ik bestelde het lunch menu. Bij de eerste gang: de soep ‘braken de vliezen’ en het stromen is niet meer over gegaan. Ik ben inmiddels aardig aan het scherp gekruide eten gewend. Kan bv in de pakoda’s (gefituurde groentes) rustig hele pepers eten. Maar dit sloeg alles. Ik geloof dat zelfs mijn ogen door het kijken ernaar pijn deden…… daarna kwamen ‘dumplins’ een soort aardappelbollen, gevolgd door gefrituurde groenten en daarna een salade (rauwe groenten, ik heb de uien laten liggen). Toen pas kwam het bord voor het hoofdgerecht. Dit bestond uit twee schalen met groente’prut’ en boter roti’s. Toen ik deze met veel moeite had opgegeten vroeg de ober of nu de rijst kon komen. Daar ben ik gestopt. Het toetje was gulab jamun, twee zoete, machtige balletjes in een mierzoete saus. Dat zoet is heerlijk na al die scherpte.

En wat dronk ze erbij?

Ik heb al het water dat op de tafel stond opgedronken, en het welkomstdrankje, een paarse zoete drank met ijs…..en bij het hoofdgerecht werd melk! geserveerd.

Ik had de rest van de dag nodig om deze maaltijd te verwerken.

Het huis van Gandhi was mooi en in tegensteling tot dat in Porpandar was er niemand. Er was weer een kleine tentoonstelling met hoofdzakelijk dezelfde foto’s.

Daarna nog op zoek naar het Willincdonmuseum. Willincdon was ooit de Engelse gouverneur hier. (en geen prettige) In het museum staat een standbeeld van Victoria waarvan de gids zegt ‘queen Victoria seems not amused’ dat wilde ik graag zien. Ik dacht dat ik de goede ingang gevonden had, maar kwam in een soort weeksluiting van een enorm grote school terecht. Zingende kinderen op het toneel, ontroerde moeders in de zaal en zenuwachtige leerkrachten. Voordat ze me konden benaderen ben ik snel weer weg gegaan. Dan maar geen Victoria.

Wel de school van de jeugdige Gandhi gezien. (Hij kwam uit een rijke familie, zijn vader was dewan, een soort minister president).

Donderdag 7 maart

Vanochtend met de bus naar Palitana. De bus reed door uitgestrekte katoen velden en ik dacht ‘wat een goede keuze van Gandhi om als symbool en wapen van (de strijd voor) onafhankelijkheid het spinnewiel en de katoen te kiezen’. In Engeland waren eind 19e eeuw tijdens de industriele revolutie enorme katoen fabrieken en weverijen gebouwd (Manchester, Leeds) waarvoor de grondstoffen uit India werden gehaald, de Indiers konden daarna wel weer de kant en klare katoen (tegen een hoge prijs) ‘terug’kopen. Terwijl ondertussen hierdoor hun economie in elkaar zakte.

Boycotten dus, die handel. Met Gandhi maakte en gebruikte India weer haar eigen katoen.

In Palitana veel gewandeld op zoek naar haar intrinsic motivation (als je op het punt komt dat je denkt: hier is niets aan, dan blijkt er toch wel weer iets in elke stad te zijn). Maar ik ben bang dat er hier sinds de onafhankelijkheid weinig veranderd is. Veel, heel veel jonge mannen op straat (dus veel werkeloosheid), bedelaars, kleine straathandel en vergane Willincdon glorie. Er stond nog een overdekte groentemarkthal en een bibliotheek van hem.

En het was warm. Ik ben tot aan de voet van de de heuvel (met tempels, ja, alweer tempels) gelopen. Die ga ik morgenochtend vroeg bekijken. Ik ben blij dat ik het enige hotel in deze plaats gekozen heb en niet het aanbevolen guesthouse van de gids, dat zag er griebusachtig uit. Tijdens deze middag heb ik van elke drinkmogelijkheid gebruik gemaakt, vruchtensappen, bamboesap en veel lassi’s. De enige echte koele drinkbare en zalige lassi hebben ze hier weer.

vrijdag 8 maart: de Jaintempels van Palitana

Ik kwam naar Palitana voor de Jaintempels in Shatrunjaya en wat waren ze mooi. Vandaag dus vroeg op stap om niet in de ergste hitte alweer een heuvel op te gaan. Het waren dit keer ‘slechts’ 3000 treden. Beneden bij de ingang kon je een ‘dhoti’ huren, voor 1000 rupees werd je door twee mannen naar boven gesjouwd. (zitplaats hangende aan een stok) Woog je meer dan 70 kg….. dan kon je op een echte stoel voor 2000 rupees, met vier mannen naar boven. Er stond een enorme weegschaal voor twijfelgevallen.

Soms ging alleen de bagage zo naar boven, zo zag ik ook een handtas die de heuvel op gedragen werd. De eigenaresse liep er puffend achteraan.

Dilemma’s…..ik, ‘stoere’ westerling wilde dit natuurlijk…….zelf lopen. Op het pad bedacht ik me dat ik daarmee tegelijkertijd hen geen werk gaf. En op zo’n stoel zitten is toch wel weer erg koloniaal.

Drank, voedsel, camera’s, leer, veel mocht niet naar de tempels. Daarom deed de dame van de veiligheidscontrole mijn fles water in de rugzak. Zo, die was uit het zicht.

Het is ten strengste verboden foto’s te nemen, hiervoor loopt een aparte bewakingsdienst rond. Het voordeel hiervan is dat hierdoor niemand met mij op de foto kon, geen ‘selfies’, wat een rust. Ik heb een uitgebreide rondleiding gekregen. De tempels liggen op twee heuvels en de kom daartussen is inmiddels ook volgebouwd.

In totaal staan er 600 tempels, 900 jaar geleden is met de bouw begonnen.

De belangrijkste en oudste tempel is de Adinath tempel. Adinath is de stichter van het Jainisme en in zijn tempel stond een beeld van hem met kristallen ogen en een gouden kroon. Naast de tempel staat een boom waaronder, zo gaat het verhaal, Adinath zelf nog gemediteerd heeft.

Ik was om half 2 weer beneden en de man bij de poort riep ‘breakfast!’ naar me. Het idee, dat je zonder iets in je maag hier omhoog zou moeten. De ware Jain doet het.

ik had deze dag als ontbijt sandwiches van wit brood (zonder korst, met boter) en curryaardappels met rijst gekregen.

Een tweede ontbijtje was dus zeer welkom.

Naar Bhavnagar

Na het eten heb ik mijn bagage in het hotel opgehaald en ben direct door gegaan naar Bhavnagar, 55 km verderop. Eerst was het plan de tempels vanuit deze stad te bezoeken, maar met de extra tijd heb ik nu morgen een dagje rust.

Zaterdag 9 maart

Ik slaap hier twee nachten in een oud paleis van een Maharadja. ‘De gasten mogen gebruik maken van het zwembad en de tennisbaan’. Op weg naar mijn kamer werd in door enorme gangen en zalen geleid en er liggen perzische tapijtjes op de vloer in mijn kamer.

Dit is een gedeelte van de zaal, waar mijn kamer aangrenst. In de boekenkast staan veel boeken over vogels en de verzamelde werken van Lenin.

Vanochtend heb ik eerst het vervoer naar Ahmedabad geregeld en heb daarna wat in de oude stad rondgelopen. En er was weer een Gandhimuseum (elke stad waar hij ooit geweest is heeft zo’n museum – en hij is in veel steden geweest) en een Bentonmuseum, maar dat was ook dicht. Maar: ik heb een reservering voor het Calico museum of Textiles maandag in Ahmedabad. Toen ik daar in februari (honderd levens geleden) aankwam was het voor die hele maand al volgeboekt, er mogen per dag nml maar 20 mensen in, en dan ook nog onder begeleiding. Dus ik kon en heb voor maandag in maart geboekt. Volgens beide gidsen heeft dit museum 1 van de mooiste collecties antieke en moderne Indiase textiel.

Ik heb even gedacht dat dit aardappeltjes zijn, ik kreeg ze vanochtend bij het ontbijt: het zijn verse dadels. Bij deze man heb ik dus meteen een pond gekocht.

in de oude stad stonden vreemde gebouwen. En welke stijl is dit?

En vanmiddag heb ik gezwommen en gelezen in de zon, aan de rand van het zwembad.