Tja Corona …..

Reizen in Corona tijd, het is me wat. Allereerst moet je de wens, de gedachte op reis te willen gaan accepteren, het beleid is tenslotte dat we zo veel mogelijk binnen zitten. Daarna zijn er de zorgen die je vervolgens krijgt: wat zijn de maatregelen bij het inreizen daar, het terugreizen naar hier? Veranderingen hierin bijhouden, plotselinge lock down daar? Corona bij mezelf vlak voor vertrek? Corona bij mezelf daar? Voor sommige hiervan moet je alert blijven, en van sommige dacht ik ‘laat maar’.

De berichtgeving over de Corona maatregelen was verwarrend. Volgens Italië had ik een test nodig om er binnen te komen, volgens de Nederlandse sites (ook de officiële ……) had ik alleen de 2g app nodig. De testuitslag werd al na 1 stap op Italiaanse bodem gecontroleerd.

Schiphol en de klm: zodra ik uit de trein op Schiphol was gestapt was de lock down voorbij. Een vrolijke drukte op het vliegveld. De winkels mochten niet meer open, je kon er nu je bestelling afhalen. (Ze zagen er erg open uit) De piloten en stewardessen liepen te showen en het was een drukte van vakantie vierende reizigers. Nog met het gesprek in wintergasten met Yuval Harari in mijn hoofd: in welk verhaal ben ik nu gestapt?

Heen was het vliegtuig druk, er zat een schoolreisje naar Rome in. Ook zij dus.

Direct na de landing werd de test gecontroleerd en traden de maatregelen in werking: altijd een chirurgisch mondkapje op, bij elke gelegenheid de Corona check, dikwijls de temperatuur. Maar verder was alles open, ging alles zijn gang. (Behalve dat je wel heel vaak de sirenes van de ambulance hoorde en er overal op straat vaccinatie tenten stonden).

Ik merkte dat ik heel snel, direct eigenlijk weer ‘gewoon’ met alles mee deed. Even een winkel in, kopje koffie aan de bar enz. Ik kreeg 1 keer een soort ‘handmates tale’ gevoel (natuurlijk niet te vergelijken) toen een mevrouw die naast me zat in de metro en een zelfgemaakt mondkapje op had, zenuwachtig een goedgekeurd/ verplicht mondkapje uit haar tas haalde en een heel verhaal over de politie tegen me begon. En er waren veel lokale boa’s, die voorzover ik het zag geen tegenspraak kregen noch zouden dulden.

De avond voor vertrek terug naar Nederland kreeg ik een mail van de klm met de dringende vraag een gezondheidsverklaring in te vullen en mijn ‘Corona documenten’ op te sturen. Anders gaf het veel problemen aan de grens, zo schemerde het in de mail door. Geen idee wat dat waren ‘corona documenten’. Ik heb maar een printje van de qr code gemaakt. Dit prompt werd afgekeurd. ‘Ik zie wel’, dacht ik toen. Terug op het Romeinse vliegveld werd ik 4x getemperatuurd en werd 5x de Corona check gecontroleerd.

In het vliegtuig zaten we dit keer keurig verdeeld, met veel tussenruimte. En op Schiphol? Niets, er werd niets gecontroleerd. Ik heb thuis toen maar een zelftest gedaan.

‘Dante gaf me de reis’ (vrij naar Kafavis)

‘Op het midden van mijn levensweg’

Daarmee begint canto 1 van ‘De Hel’ en het toegevoegde motto bij de laatste canto 33 van ‘Het Paradijs’ (als zijn reis ten einde is) – en waar ik dus nog lang niet ben- luidt:

‘At the still point of the turning world. Neither flesh nor fleshness; Neither from nor towards; at the still point, there the dance is.’ (uit The Four Quartets – T.S. Elliot)

Het is deze dans waar de grote thema’s uit de reis van Dante en daarmee deze cursus overgaan: vrijheid, identiteit, het mysterie van het bestaan en contemplatie: over deze thema’s denken, ermee in gesprek gaan. Dante kwam er tot op zekere hoogte op het einde van zijn reis uit. Het zijn ook de thema’s waar het nu in onze tijd en niet alleen ivm corona over gaat. En gaat het daar eigenlijk niet altijd om? Sartre zei ‘de hel, dat zijn de anderen’. Ook daar valt veel over te denken. (en te zeggen). In relatie tot die anderen, wat die anderen doen, met jou, met anderen, met zichzelf, wat ze maken (mooie literatuur, mooie schilderijen bv) zo wordt je identiteit gevormd. Vrijheid, nog zo’n corona thema. Berlin noemt hierbij de negatieve vrijheid: de externe invloeden, wetten enz. en de positieve vrijheid: de vrijheid die je over jezelf hebt, want uiteindelijk neem je zelf een besluit. En dat vind ik een erg positieve gedachte.

‘At the still point’ uit dat middelpunt komt altijd weer de energie, de inspiratie. Want dat is wat danst, kiest, reageert, zoekt en denkt over ‘wat is de mens’.

Dante eindigt zijn boek met: Maar intussen werd mijn drang naar inzicht en mijn vurige wil, als een rad dat met gelijkwaardige snelheid wordt rondgedraaid, reeds voortgestuwd door de Liefde, die de drijfkracht is van de zon en de andere sterren.

en dit is het slotwoord van de cursus:

https://youtu.be/K8qL-PRzP8g