Nog 1 dag in de stad

Het was een toeristisch dagje vandaag, dus dan ook maar een toeristisch verslag.

Vanochtend hebben we eerst een kleine klim naar het kasteel gemaakt, met dit uitzicht. We vermoeden dat we morgen rechts van de heuvel in de verte het land intrekken.

Daarna met een lange wandeling naar het Alcazaba, de resten van het Moorse paleis annex fort. (Het kasteel van hierboven was ook Moors maar hiervan zijn echt alleen de muren en -gelukkig- het uitzicht bewaard gebleven).

In het Alcazaba is nog veel bewaard gebleven van de Moren die in 1487 ‘na een genadeloos beleg’ de stad moesten opgeven.

Malaga werd gesticht door de Feniciërs, hierna heersten de Romeinen en Byzantijnen er. De marmergroeve leverde het marmer voor de in die tijd grootste kerk in de wereld: de Haga Sofia in Istanbul. In 711 veroverde Tarik I de stad. (Malaga ligt zeer strategisch en was tevens haven voor Granada en Cordoba).

En nu trekt dit fort/paleis dus veel bezoekers.

Hierna (eigenlijk na een terrasje) hebben we het Picasso museum bezocht. Ik was van dit prachtige werk erg onder de indruk.

Picasso had een rijk relationeel leven. Ik raakte de tel wbt zijn vrouwen en minnaressen kwijt. Hij schilderde hen veelvuldig. Maar Picasso leefde ook in een tijd met veel geweld. De Spaanse burgeroorlog, de 2e Wereldoorlog. Dit is in veel van zijn werk direct en vaker indirect te zien.

Na de oorlog komen zijn naakten weer tot leven, ’zij ontvouwen zich als de velden en heuvels van een landschap’, (volgens het bijschrift in het museum). Soms is het bijschrift net zo mooi als het schilderij.

En voor mij is Picasso toch ook de schilder van de kinderen.

En tenslotte, morgen beginnen we met onze tocht en omdat de kerken dan rond 8 uur waarschijnlijk nog wel dicht zullen zijn, hebben we in de Santiago-kerk alvast het eerste stempel gehaald. In de kerk oefende een koor (waarschijnlijk) voor Pasen, ze zongen ‘O Haupt vol Blut und Wunden’. Voor mij is het beluisteren van de Mattheus Passie altijd weer een ervaren van de overgang naar de lente, naar groei, naar ruimte. Bij het horen van deze muziek hier, nu, ging er een golf van ontroering door me heen.